Vergeleken met mensen wiens verhalen ik lees onder de noemer #zeghet, mag ik van geluk spreken. Ik ben wel eens omhelsd, geknepen en gekust tegen mijn zin. Opmerkingen waar termen als ‘dikke reet’, ‘tietuh’ of ‘stomme stoephoer’ in voorkwamen kreeg ik ook weleens naar mijn hoofd geslingerd. Dan werd ik boos. Gaf een duw. Of liep zwijgend door. Voelde me even rot en dat was het dan. Waarmee ik het ABSOLUUT NIET goed praat of bagatelliseer. Want iedereen moet zijn ongevraagde commentaar en hebberige handjes bij zich houden.

Als jong meisje kwam ik bij een zeer handtastelijke meneer over de vloer. Hij had een paard en een hond waar ik dol op was en weilanden om in te spelen. Ik dacht er niet zo bij na dat deze meneer me altijd vastpakte, me onder mijn shirt op mijn rug wilde kriebelen en vaak zijn blik gefixeerd had op mijn beginnende borsten. Ik vond dat een klein ongemak waar veel lol tegenover stond. Een vriendinnetje dacht daar anders over, vertelde het tegen haar ouders en zij op hun beurt weer tegen mijn ouders. Daarna was de boerderij verboden speelterrein. Ik huilde. Jaren later moest ik op het politiebureau komen. Andere meiden hadden aangifte tegen de meneer gedaan en aan de politie verteld dat ik ook vaak op de boerderij kwam spelen. Als ik het me goed herinner, kreeg de meneer een taakstraf.

Als zestienjarige vroeg een van de populairste jongens van de school of hij mijn vriendje mocht zijn. Hij was twee jaar ouder dan ik en behoorlijk knap, vond ik. Al snel kwam ik erachter dat hij alleen maar mijn vriendje wilde zijn om te experimenteren met seks, zodat hij geen flater zou slaan bij het meisje waar hij écht verliefd op was. Toen we na drie weken nog niet met elkaar naar bed waren geweest -deels omdat ik daar niet op zat te wachten, deel omdat daar nauwelijks mogelijkheden voor waren omdat we allebei nog thuis woonden- maakte hij het uit. Een paar dagen later had hij iets met die ander. Ik was een dag boos, verknalde een wiskundeproefwerk, en ging weer verder met zestien zijn. Zo ver ik weet, is hij nog steeds bij die ander. Dat dan weer wel.

Ik heb nergens trauma’s aan over gehouden. Ben niet bang of wantrouwig. Ben hooguit een stuk minder naïef geworden. Ik ben niet dapper omdat ik dit deel (een veelgelezen reactie op andermans blogs of tweets), want ik ben sowieso een redelijk open boek. Het onderwerp ‘seksueel misbruik’ zou geen taboe moeten zijn. #Zeghet is denk ik een goed begin.