14 februari…

Jeuh, Valentijn! Vandaag is het negen jaar geleden dat jij en ik naast elkaar zaten aan de bar en besloten dat we dat nog veel vaker zouden doen. Ik kwam opzettelijk te laat. Ik was een beetje zenuwachtig. Voelde me een klein meisje (daar heb ik nu nog steeds last van, dus dat scheelt). Wist niet waar te kijken. Sprak te luid. Bood nonchalant aan om de rekening te betalen, zonder me af te vragen hoe hoog die rekening was. Zocht woorden achter jouw woorden. Legde mijn hand op jouw been, terwijl mijn hart in mijn keel klopte. Vroeg me af hoe de avond zou eindigen. Kwam de volgende dag te laat op mijn werk. Jij ook.

Er is veel veranderd sinds die bewuste donderdagavond. We zijn enorm naar elkaar toegegroeid. Voelen elkaar aan. Hebben genoeg aan een blik. Lachen en huilen samen. We doen samen nieuwe ontdekkingen: steden, muziek, theater, boeken, films, televisieprogramma’s. Samen vloeken naar de tv omdat iemand een spreekwoord verhaspelt of een verkeerde tijd gebruikt, heerlijk! We vinden veel dezelfde dingen mooi, kunnen het goed vinden met dezelfde mensen, zijn allebei echte bourgondiërs. Jij bent de allerbeste persoon op de wereld om tegenaan te kruipen. En jij slaat de perfecte arm om mijn schouders als ik dat nodig heb. Maar twee grote verschillen zullen altijd blijven. Verschillen waar we mee proberen te leven, maar waarvan het ons lang niet altijd lukt om er niet over te zaniken. Sorry daarvoor!

hebben, verzamelen, houden

Jij heb drie keer zo veel schoenen als ik. Niet omdat je drie keer zoveel schoenen draagt, maar omdat exemplaren die na vier reparaties door de schoenmaker dood zijn verklaard toch in jouw collectie blijven. Kledingstukken die niet meer passen, liggen keurig opgevouwen in dozen. Oude telefoons delen samen een la. In een andere la bewaar je tegoedbonnen waarvan een deel niet meer ingewisseld kan worden. De chocolade die je voor het laatste optreden van je vorige band kreeg, zal nooit worden gegeten. De fles boerenappelsap die je kreeg van je teamleider blijft dicht tot ie door gisting explodeert. Films die je nooit gaat kijken, spellen die je nooit gaat spelen (drie spellenkoffers met identieke inhoud!). Een printer die al jaren niets meer print, boxen die nooit zijn aangesloten. Ik baal van de enorme hoeveelheid (ongebruikte) spullen in ons huis. Jij baalt van mijn spullen. Niet omdat het er zo veel zijn, maar omdat ze overal rondslingeren. Van handschoenen op tafel tot tassen midden in de woonkamer. *Oeps*.

weggooien, weggeven, delen

Wat stuk gaat en van financiële of emotionele waarde is, laat ik één, hooguit twee keer maken. Daarna verdwijnt het in de vuilnisbak of het containerpark. Wat ik een jaar niet draag of gebruik, geef ik weg. Aan vriendinnen of goede doelen. Dingen die ik wel nog draag of gebruik geef ik soms ook weg, omdat ik weet dat iemand anders er nóg blijer van wordt. Daarom pronkt mijn Beninese zus nu met mijn donkerblauwe jurkje dat ik zelf pas één keer had gedragen. Cadeaubonnen wissel ik altijd in, verjaardagsgeld geef ik uit om vervolgens blij aan de gever te vertellen wat ik heb gekocht. Krijg ik een fles bubbels of een doos bonbons als bedankje voor een nagekeken tekst of een optreden als zwarte piet, dan kan ik niet wachten om te proosten en te delen, liefst met zo veel mogelijk mensen. Ik geef gemakkelijk, gooi gemakkelijk weg, deel graag en bewaar bijna niets. Soms heb ik achteraf spijt, maar meestal zorgt weggeven of weggooien voor een opgeruimd gevoel.

handig, netjes, voorzichtig en georganiseerd

Jij laat zelden iets vallen, raakt zelden iets kwijt, maakt zelden iets stuk. Al je cd-hoesjes zijn nog heel, behalve van de cd’s die ik in al mijn lompigheid ooit uit de auto liet vallen. Zelfs als je een boek al drie keer hebt gelezen, zou je het nog als nieuw kunnen verkopen (wat je nooit zou doen). Jij hebt een groot talent voor het in perfecte staat houden van dingen. Je kantoor is volkomen zen. Thuis en op je werk, bewaar je alles op een vaste plek. Nadat jij hebt gekookt, is de keuken nog steeds vlekkeloos. Je poetst, wast en strijkt niet alleen veel vaker dan ik, maar ook veel beter, tot in de lamp en op de plint achter de kast aan toe. Je botst niet met meubels, struikelt niet over uitgeschopte schoenen. Je verplaatst je geruisloos door een ruimte. Ik blijf me erover verbazen en ben er stinkend jaloers op.

onhandig en lomp

Als ik een jas ophang, kletteren de kleerhangers op de grond. Pak ik iets onder uit een kast, dan valt alles wat erboven staat om. De keuken is een slagveld nadat ik heb gekookt. Loop ik snel de kamer in, dan raak ik de punt van de tafel. Loop ik snel de kamer uit, dan bots ik met de kast. Trek ik snel een deur dicht, zit ik er met een teen onder. Wat ik gebruik, ziet er meteen derdehands uit. Een verpakking netjes openmaken, komt niet op mijn lijst van competenties voor. Het leeg knijpen van een pak yoghurt, is niet aan mij besteed. Ik sta garant voor ezelsoren in boeken, krassen in pannen en deuken in pakjes boter. Als ik mijn sleutel niet kwijt ben, is het wel mijn bankpasje, of mijn telefoon. De zeldzame keren dat jij nog/al ligt te slapen, doe ik écht mijn best om zachtjes te doen. Meestal heeft dat het tegenovergestelde resultaat. Omdat ik in het donker een traptree mis, of mijn tandenborstel laat vallen. In ons nieuwe huis zal ik de schuldige zijn van de eerste kras in het aanrechtblad, deuk in het laminaat en sausvlek op het plafond. Ben je al voorbereid?

Lief,
Op deze dag van hysterische hartjes, zoete zwijmelfilms, rode rozen en kitscherige knuffelbeertjes hou ik even veel van je als anders. Maar zullen we vanavond kleffig aan elkaar plakken in een restaurant, kussend over straat wandelen en verliefd in elkaars ogen staren? Gewoon omdat het kan?
Dankjewel voor de afgelopen negen jaar en proost op nog een veelvoud ervan! Ik hou van jou precies zoals je bent.
Dikke kus,
Lieke