De eerste kennismaking met Cork was meteen eenkennismaking met de bovenbuurman van vriendin M. Samen met een evenonfris uitziend figuur (bleek, pokdalig, gehuld in trainingspak) hinghij bij de voordeur. "Finally I meet the new neighbour. Happy Newyear!"En voor ik kon reageren, kreeg ik een knuffel en een zoen.

Ik was er maar een paar dagen en ook nog binnen een beperkt aantal vierkante kilometers, dus erg diepgaand zullen mijn bevindingen over Ierland en de Ieren niet zijn. Ongeveer even diepgaand als het gemiddelde kroeggesprek met een dronken Ier. Ik heb geprobeerd een kroeggesprek met een nuchtere Ier te voeren, maar de combinatie van Ier, pub en nuchter bestaat er niet.

Na werktijd is het kroegtijd. Zeven dagen in de week. Er zijn Ieren bij die rond een uurtje of tien al ophun kruk een beetje half dood zitten te zijn. Maar het merendeel staatnog op zijn benen. Wankel en af en toe steunend op de bar. En toch nog meetikkend met een voet op de (traditionele) muziek. Een staatvan zijn die de gemiddelde Ier volhoudt tot sluitingstijd.

Waar ze in Ierland eerder mee beginnen, drank of sex, kon ik niet opmaken. Het aantal tienermama’s is er in ieder geval groot. Ik zag er vooral veel met identieke kinderwagens door het park van Killarney wandelen.

De ‘mode’ is afschuwelijk. De paar positieve uitzonderingen daargelaten. De schaars geklede meiden steken massaal hun joggingbroek in allerlei varianten van nep Uggs. Daarboven dragen ze slechts een t-shirtje. Maakt niet uit hoe koud het is. Hun haar is meestal te blond en zo vaak door een stijltang gehaald dat het levenloos langs hun bleke blotebillengezichten hangt. De jongens zijn nooit over hun liefde voor lelijke, opzichtige gymschoenen heengekomen en met die schoenen blijft ook het stekeltjeskapsel waarschijnlijk eeuwig favoriet. De kans dat ze een paar tanden missen (bedankt voor de waarschuwing leuke jongen uit de trein) is groot. 

Tegenstellingen in het straatbeeld zijn groot. Scholen en schoolpleinen nog somberder dan in de vroegere Oostbloklanden waar de bedrading in bosjes langs de muren hangt en er geen speeltoestel te bekennen is, liggen temidden van prachtig gerestaureerde kloosters en hypermoderne (oerlelijke) winkelcentra. Vrolijk beschilderde pubs met ouderwetse uithangborden liggen midden in monotone rijen kleine huisjes. Strak geasfalteerde wegen eindigen zonder pardon in hobbelige straatjes. 

Wat ik van Ierland gezien heb is mooi. De rotsige kust. De kasteelruines. De bergen. De bossen. De stenen muurtjes begroeid met mos in 100 kleuren groen. De levendige Engelse Markt. De universiteit die lijkt op het gebouw uit de Harry Potter films. En wat ik van de Ieren heb mee gekregen (en dan bedoel ik vooral de nuchtere en maatschappijkritische exemplaren) is ook mooi: vriendelijk, nieuwsgierig, eigenwijs en lekker rebels.