Jullie hoeven me niet te vertellen dat dit alweer zo’n slap voorbeeld van studieontwijkend gedrag is. Ik weet het. Ben me er tot in de puntjes van mijn tenen van bewust. Wat ik kwijt wil, gaat niet eens over mijn studie. Dus ook niet over de eerste van drie tentamens die ik vandaag al dan niet gehaald heb. En ook niet over de opzet van mijn bachelorscriptie en de twee groepswerkstukken die ik maandag moet inleveren.

Het gaat over dat andere ding waar ik (te) vaak over klaag. Het dak boven mijn hoofd en de mensen die dat dak met me delen. De grootste frustratie is niet dat ik van een ochtenddoucher in een avonddoucher verander, niet dat ik elke woensdagochtend druipnatte vuilniszakken buiten zet en ook niet dat de krat met lege flessen die de halve keuken blokkeert al lang niet meer te tillen is. Nee, de grootste frustratie is dat ik met drie onbekenden in een huis woon.

Drie vriendinnen die samen eten, samen stappen, samen filmpjes kijken. Als ik voorstel om dat eens met zijn vieren te doen, krijg ik steevast als antwoord: "ja moeten we doen!" Tot nu toe is het er nog niet van gekomen. Als het op het prikken van een datum aankomt, heeft niemand tijd.

Ik wist toen ook al dat het schatten waren, maar nu besef ik me echt (en dit ook tot in de puntjes van mijn tenen) dat ik tijdens mijn vorige studententijd de tofste huisgenoten ooit had. Bedankt jongens!