Mijn semi-siamese tweelinghelft schreef er al diverse blogs over en ik kan niet achterblijven om haar GROOT gelijk te geven. Ons masterjaar heeft een vliegende start gemaakt en familie, vrienden, werk of hobby’s… tja, die kun je maar beter niet hebben.   

De massale hoorcolleges zijn voorgoed verleden tijd. Iedere les moet er gepresenteerd, gediscussieerd en genotuleerd worden. Vier vakken betekent vier onderzoeksvoorstellen, vier keer literatuuronderzoek en minstens acht keer iets presenteren. De ene docent vindt het een goed plan elke week om een samenvatting te vragen (eisen), de andere vindt het een beter idee om er een aantal datasessies tegenaan te gooien.

Elke docent denkt dat zijn/haar vak het enige is. Zo vindt Mr. Tangconstructie het grappig om ons vijftig artikelen te laten zoeken, lezen en presenteren binnen een week. Naast zijn beroerde taalgevoel blijkt de goede man ook al niet te kunnen rekenen. Volgens onze studiegids bestudeer je 5 Engelstalige pagina’s per uur. Een wetenschappelijk artikel vult al gauw zo’n 15 pagina’s. Dus zelfs als we niet hoefden te slapen of eten (familie, vrienden, bijbaan en hobby’s hebben we dan al gedumpt) zou dat nauwelijks in een week te doen zijn.

Om mijn reputatie als klaaggrootmeester niet te veel eer aan te doen, ook nog wat positieve puntjes over het als een razende begonnen schooljaar: mijn groepsgenoten zijn wederom fantastisch (en totaal onmisbaar), geneeskundekoffie zorgt wekelijks voor diverse smakelijke lichtpuntjes, mijn vakken zijn redelijk tot zeer interessant en de docenten kunnen het redelijk tot zeer kundig brengen.

Alles komt goed. Wanneer heb ik ook alweer vakantie?