Ik was mijn beurs (zoals we een portemonnee in Limburg noemen) weer eens kwijt. Stom. Zoals ik wel vaker stomme dingen doe. Dus moest ik gaan bellen met ING. In plaats van simpelweg de oude pas blokkeren en een nieuwe aanvragen, werd dat nogal een lijdensweg. Aan de andere kant van de lijn werd beweerd dat ik nooit een adreswijziging doorgestuurd had. Ik weet zeker van wel, maar ja, daar heb ik inmiddels geen bewijs meer van (les geleerd: alles wat je naar een instantie stuurt, ook als het via de automatische verhuisservice van de post is, opslaan en bewaren).

Ze wilden mijn pas niet naar mijn oude adres in Utrecht sturen (dat leek mezelf ook niet heel handig) en ze wilden geen nieuwe pas aanvragen voordat mijn adreswijziging was verwerkt. Dat kon alleen per post. En nadat het nieuwe adres binnen was, zou de verwerking ervan nog twee weken duren. Daarna kon ik dan een nieuwe pas aanvragen, die dan ook een week onderweg zou zijn. Drie weken zonder pinpas?!? Ik zette een zielig verhaal op, waar overigens geen woord van gelogen was, dat ik doordeweeks in het buitenland zit, hier niet zomaar geld bij andere mensen kan lenen, en hier ook niet met mijn paspoort naar de bank kan gaan om geld af te halen. Dat hielp niet.

De leuke jongen uit de trein schoot mij te hulp en dankzij hem kwam ik in het bezit van een faxnummer. Als ik daar mijn adreswijziging naartoe zou sturen, zou het sneller in behandeling genomen worden.

Mijn beurs bleek overigens te liggen waar ik al hoopte dat hij lag. In het restaurantje waar ik afgelopen woensdag was gaan lunchen, maar waarvan de eigenaren daarna op vakantie gingen en tot gister onbereikbaar waren. Dus ik belde weer naar de ING om mijn pas te laten deblokkeren.

"Nee dat kan niet mevrouw"
"Jawel, dat kan wel, mijn nieuwe pas is nog niet aangevraagd omdat ik eerst een adreswijziging moest doorgeven"
"Nee dat kan niet, blokkeren kan niet ongedaan gemaakt worden"
"Op de website staat van wel. Kunt u trouwens even bekijken of de fax met mijn nieuwe adres is aangekomen?"
"Wanneer is die gestuurd?"
"Afgelopen vrijdag"
"Toen waren we gesloten"
"Dus?"
"En gister waren we ook gesloten"
"Maar is de fax aangekomen?"
"Ik zie hier niets liggen"
"Kunt u dat alstublieft even navragen?"
"Uw fax zal wel in behandeling zijn mevrouw"
"Maar kunt u dat even navragen?"
"Belt u later deze week nog eens terug"

Met de hoorn weer op de haak bedacht ik me dat ik nog steeds niet weet of mijn fax is aangekomen en ook niet of het nu mogelijk is om mijn pas te deblokkeren. Waarom weet ik dat niet? Normaal gesproken laat ik me niet zo gemakkelijk afschepen. Ik ben blijkbaar een enorm watje aan de telefoon. En dat betekent nog drie weken zonder pinpas… ? 

Ik laat me afschepen en bij de ING noemen ze dat klantenservice.