Ruim een week geleden vierde je je eerste verjaardag. Het was een echt feestje met slingers, bezoek, cadeaus en taart.

Je tuitte je lipjes, maar kreeg het ene kaarsje niet uit. Je had toestemming om je handen in de taart te steken, maar deed het niet. Gemiste kans! Je at er wel een enorm stuk van. Chocolademarshmellowtaart mag je mama vaker maken, als ze de frambozen dan maar weg laat (of aan de leuke jongen uit de trein geeft), want die spuugde je meteen uit. Je boft maar met je mama. Alles wat ze uit de oven haalt is lekker. En ze steekt héél vaak iets in de oven.

Je cadeautjes moesten wij voor je open maken, ermee spelen deed je zelf. Je hebt een grote fantasie en kunt je prima amuseren. De roze kinderwagen die je van ons kreeg, was gelukkig een succes. Razendsnel liep je erachteraan, tot het ding botste tegen de kast, de muur of je papa’s benen. Achteruit lopen met kinderwagen lukte niet zo goed en ook het concept ‘omdraaien’ heeft nog wat oefening nodig.

Je wil sowieso het liefste lopen, lopen, lopen. Kruipen is voor mietjes. Je loopt het liefst aan iemands hand. Wiens hand dat is, maakt je niet uit. Je bent bepaald niet eenkennig. Wie eenmaal met je rondloopt, mag niet meer gaan zitten. Behalve dan als spelletje, zodat jij de desbetreffende persoon weer overeind kan trekken.

Aan het eind van de dag stond je stijf van de suiker. Bij de leuke jongen uit de trein op schoot dronk je rustig je fles, maar in plaats van in te dommelen zoals je normaal doet, stond je even later weer te springen en te dansen op mijn schoot.  Energie voor 10!

Toch hebben je ouders niets te klagen, want uitslapen heb je tot kunst verheven.

Je bent een kind naar mijn hart!