Drie jaar geleden werd je geboren, terwijl de leuke jongen uit de trein en ik onze laatste vakantiedag vierden in Fez. Het vieren van dingen heb jij inmiddels tot kunst verheven.

Je verjaardag vierden we afgelopen zondag. Jij was het stralende middelpunt in een huis vol bezoek. Met een ontembaar enthousiasme at je taartjes, pakte je cadeautjes uit en danste je door de kamer. Energie voor tien. Kussengevecht met je beste vriendje en je oom. Springen op de bank. Kleien met de oudere kinderen, knuffelen met de jongste.

Dat je een echt feestvarken bent, bewees je twee weken geleden al. Waar je vorig jaar nog niets van carnaval moest weten en het allemaal maar eng vond, stond je dit jaar op de eerste dag in je kabouterpakje op een podium tussen een hele groep bont verklede kinderen. Dansen, dansen, dansen en gooien met confetti. Véél confetti.

Jij besluit in een halve oogopslag of je iemand ziet zitten. En zo werd de oudere man op het terras naast het podium je grote vriend van het moment. Onvermoeibaar rende je naar hem toe om hem een bierviltje te geven en dat vervolgens weer af te pakken en hard weg te rennen. Ook de volgende dag koos je een meneer uit. Hij kreeg geen bierviltje, maar werd door jou bekogeld met confetti. En vond dat prima. Want jij komt overal mee weg.

De onbevangenheid waarmee je (als je in feeststemming bent) op mensen afstapt; ik hoop dat je die nog lang vasthoud. Dat je blijft geloven in de goedheid van de mens. Dat je met je stralende lach mensen blijft ontdooien.

Van harte gefeliciteerd, hieperdepiep hoera!