Wie mij een beetje kent, weet dat ik een aanbidder ben van vakanties ‘in den vreemde’. Ik wil daar naartoe waar de wind onbekende geuren naar mijn neus stuurt, waar ik mijn ogen uitkijk, waar de lichtinval zachter is en de kleuren feller. Naar waar ik de omgangsvormen niet altijd begrijp en waar ik soms handen en voeten nodig heb om iets voor elkaar te krijgen. Struinen door smalle steegjes waar ‘de koekjes om de hoekjes liggen’.

Toch is het grotendeels mijn schuld dat we deze vakantie niet verder weg gaan dan een paar dagen naar het mooie, groene en frisse Zeeuwse land. Er was geen plek in mijn hoofd om me in verre bestemmingen te verdiepen, want ik moest blijven watertrappelen om niet kopje onder te gaan in mijn -super leuke en gevarieerde- opdrachten.

Met enige verbazing kan ik zeggen dat het fijn is. We slapen uit. We rommelen wat in huis. We gaan uiteten, bestellen iets, of besluiten juist om uitgebreid te koken ‘want daar is nu tijd voor’. Ik negeer vakkundig mijn mailboxen, LinkedIn, mijn zakelijke Facebookpagina’s en websites van netwerkverenigingen en communicatiegroepen die ik normaal nauwgezet volg.

Ook al komen buiten vijftig tinten grijs voorbij en giert de wind om het huis, ook al loopt het huishouden gewoon door, ik kan oprecht zeggen: ik geniet ook van vakantie in Nederland 😀

Maar de volgende keer gaan we naar…