De afgelopen maanden zijn voor veel mensen de vreemdste maanden die ze ooit meemaakten. Alles wijst erop dat het – ondanks goed nieuws over vaccinaties – voorlopig vreemd blijft. Of is dit echt ons nieuwe normaal?

In maart werden mensen overvallen door angst, hamsterden toiletpapier en pasta, wisten niet naar wie ze moeten luisteren, deelden af en toe nepnieuws en vermoedens. Het minste hoestje of een halve graad verhoging gooide planningen door elkaar. Maar dat was dan maar zo, even volhouden. Even klappen voor de zorg en meteen ook boodschappen meenemen voor de oude buurvrouw. Beertjes en hartjes voor het raam.

Maar met zijn allen de schouders eronder, werd protest een doemdenken. Werd demonstreren, afzetten tegen en lontjes zo kort dat de explosieven al ontploffen een halve seconde na het aansteken. De vermoedens die in maart nog aan enkele ‘gekkies’ konden worden toegeschreven, zijn inmiddels diepgewortelde overtuigingen die hele volksstammen vervullen met angst of haat. Deep state, satanistische pedofielennetwerken en Bill Gates die op dat alles toeziet. Wie bij een 5G mast in de buurt woont, maakt roerei van zijn hersenen. De overheid maakt ons met alle maatregelen bewust werkloos en straks krijg je alleen nog een werkloosheidsuitkering als je bent gevaccineerd. Oh ja, en acteurs krijgen betaald om door een teststraat te rijden. Ook mensen die ik ken en aardig vind, geloven dingen waar ik met mijn verstand niet bij kan.

Gelukkig heb ik nog geen echt gewelddadige dingen gezien, levend in mijn veilige bubbel. Heel blij dat ik niet in de buurt was van die trieste tegendemonstratie in Maastricht vorige week. Maar ook van ‘kleinere incidenten’ word ik verdrietig. Zoals de chauffeur die mij een paar weken geleden afsneed in de bocht. Toen hij eenmaal voor me reed, zag ik de sticker op zijn bumper: fuck de anderhalve meter. Ja, dat was duidelijk.

Hoe lang moet je nu al met een mandje of winkelkar de supermarkt in? Al maanden. Toch probeerde vorige week een meneer naar binnen te glippen zonder. Toen een medewerker van de winkel hem aansprak, begon hij te schreeuwen. Dat het een onzinmaatregel is en dat corona ook onzin is. Gelukkig pakte hij wel alsnog een mandje.

Hoe lang is het al dat je maar met een paar mensen ergens naar binnen mag? Toch stiefelden twee winkelende dames vorig weekend het koffietentje binnen waarmee ze de anderhalve meter direct onmogelijk maakten voor de mensen die al binnen waren. En een meneer die wel buiten stond te wachten, klaagde al na twee minuten hardop over hoe lang het duurde en dat de vrouw die binnen aan het werk was dat veel te traag deed. Na nog een minuut stampte hij boos weg terwijl hij de andere mensen in de rij een meewarige blik toewierp.

Het kan natuurlijk dat dit mensen zijn die ook vóór corona al vonden dat de wereld om hun draaide. Maar ik denk van niet. En dat geeft mij tenminste nog een beetje hoop. Dat als de wereld weer ‘normaal’ is de lontjes vanzelf weer langer worden. 

Wat denk jij?