Genieten van: de zomer. Toegegeven, het is misschien wat aan de hete en droge kant, maar ik krijg zó veel energie van zon en ijsjes. Ook als het zweet in straaltjes over mijn rug loopt. En met een steeds groter schuldgevoel als ik mijn planten alwéér water geef.

Blij met: mijn bedrijf. Toegegeven, ik begon mij langzaam zorgen te maken vanwege weinig werk en daarmee weinig inkomsten, terwijl er in de zomer meer geld uitgaat dan in de winter. Aan mensen kijken op een terras. Aan het zwembad. Aan ‘ach we kunnen die salade ook op restaurant eten’. Die zorgen zijn inmiddels achterhaald. Ik mag bijzondere, uitdagende nieuwe dingen doen. Een duurzaamheidsverslag schrijven. Een storyboard maken voor een animatie. En -als alles meezit – de samenwerking aangaan met een nieuwe opdrachtgever. Een opdrachtgever waarvan ik denk dat die mij goed past. Een technische en ingewikkelde omgeving voor een alfa zoals ik, maar dat is precies wat ik leuk vind. Chocolade maken van dingen die ik in eerste instantie niet begrijp. En het vervolgens zó opschrijven dat iedereen het snapt.

Balen van: het moment dat ik ‘ja, is goed’ antwoordde op de vraag of ik twee weken achter elkaar calamiteitendienst wilde draaien. Omdat ik daarmee de vakantie van de leuke jongen uit de trein alweer voor een deel om zeep help. Omdat ik daarmee heel vaak nee moet antwoorden op vragen als ‘wil je ook een wijntje?’, ‘ga je mee zwemmen?’, ‘zullen we vanavond gaan wandelen?’ Ik kan alleen de deur uit met pieper, telefoon en laptop op zak en heb een actieradius van 10 minuten bij mijn auto vandaan en 30 minuten bij mijn opdrachtgever vandaan.

Aan het lezen in: De verrekijker van Kees van Kooten. Daar wil ik het nog niet over hebben. Het boek dat ik hiervoor las, was Homegoing van Yaa Gyasi. Daar wil ik het wél over hebben. Ga dat lezen! Kippenvel en buikpijn als één van de vele hoofdpersonen beschrijft hoe ze met honderden andere slaven in de kelder van een Brits fort ligt. Bovenop haar ligt een vrouw die haar urine laat lopen en naast haar sterft een andere vrouw. Hoe ze zich daarbij voelt, wordt niet beschreven. Ik kan en wil het me ook niet voorstellen. De invloed van slavernij op het leven van meerdere generaties in Ghana en in Amerika wordt pijnlijk duidelijk gemaakt. Indrukwekkend.

Aan het kijken naar: niets. Dat maakt de leuke jongen uit de trein ruimschoots goed met het consumeren van de Tour en een hoop andere sport. Morgen begint mijn favoriete serie weer: The Bridge. Briljante serie. Ik ben mee vanaf de eerste noten van het beginmuziekje. Is het al bijna morgen?

Beren op de weg: hebben het uiterlijk van blauwe enveloppen. Het is natuurlijk een goed teken dat ik zo veel moet betalen, maar het doet nogal pijn op dit moment. Zie punt 2 van dit lijstje waar ik weinig inkomsten en veel uitgaven noem.

Leuke dingen om naar uit te kijken: Brussels Summer Festival half augustus. In de voortuin van de koning genieten van een aantal bekende en een heleboel onbekende bands. En voordat de muziek begint een enkel museumbezoek en héél veel eten. Iedere keer dat we in Brussel zijn, komt er weer een restaurant bij waar we terug naartoe willen. Met als gevolg dat we nu drie keer per dag zouden moeten gaan eten om ze allemaal af te vinken. Kill your darlings 😉
En aan het eind van dezelfde maand een kort weekend naar Parijs met twee vriendinnen die er nog nooit zijn geweest. Ik heb reis en hotel geboekt en word ter plaatse gids én woordvoerder. Denk dat we een terrasje nemen ergens op de heuvel van Montmartre en ik vanaf daar de bezienswaardigheden aanwijs.