Daar ben je dan 2017

Ik wens jullie een jaar vol mooie woorden. Een jaar waarin geen woorden meer worden vuilgemaakt aan lelijkheid. Omdat sommige woorden worden ingeslikt en andere op een goudschaaltje gewogen. Een jaar waarin gevleugelde woorden eindelijk voorzien worden van daden. En waarin we regelmatig een goed woord doen voor een ander.

Maar 2017 wordt geen Punica oase of polonaise, want 2017 volgt op 2016 en dat was voor mijn gevoel geen topper.

• Het jaar waarin muzikale sterren zich massaal bij de sterren aan de hemel voegden. Voor wie daarin gelooft, dan toch.
• Het jaar waarin wereldleiders veelvuldig konden kiezen voor het goede -zoals aftreden aan het eind van hun termijn, of vrede sluiten met opstandelingen- maar vaak kozen voor het kwade. Zo deed bijvoorbeeld de Democratische Republiek Congo zijn naam alweer geen eer aan en stelde Kabila de presidentsverkiezingen uit tot 2018. Overigens kozen burgers daar waar verkiezingen waren ook zelden voor de meest vriendelijke optie.
• Het jaar waarin de Filipijnen naar de Filistijnen gingen, met een democratisch gekozen staatshoofd aan het roer, dat dan weer wel.
• Het jaar waarin beroepsengerds Erdogan en Poetin elkaar haatten en toen toch weer vriendjes werden.
• Het jaar waarin opnieuw niemand zich aan ‘Syrië’ wilde branden en het eens zo mooie land in brand bleef staan.
• Het jaar waarin Netanyahu geen enkele moeite meer deed om te doen alsof hij naar een twee-staten-oplossing streeft.
• Het jaar waarin vluchtelingen het kind van de rekening waren.

En of Nederland nou positief afstak tegen de rest van de wereld? Mwah… Al had Claudia de Breij natuurlijk wel gelijk in haar Oudejaarsconference dat Nederland een ‘waanzinnig gaaf land’ is, wat dan weer een citaat was van Rutte en hij kan het weten.

• Het jaar waarin de treinen korter werden en de files langer. En toen nam Arriva Veolia over en draaide er -in elk geval in Limburg- nog meer in de soep.
• Het jaar waarin we de winkelstraten steeds leger werden (daag V&D).
• Het jaar waarin de zwarte-pieten-discussie al begon voordat de pepernoten (eind augustus!) in de schappen lagen.
• Het jaar waarin we volgens onze “politicus van het jaar” te maken hadden met een nepparlement en een neprechtstaat. Twee instituten waar Wilders zelf bijzonder graag gebruik/misbruik van maakt, dat dan weer wel.
• Het jaar waarin werd bevestigd wat vele rijken al lang weten, dat Nederland een belastingontwijkparadijs is.
• Het jaar waarin asielzoekers verkrachters en testosteronbommen genoemd werden en gepoogd werd tegen hun komst te protesteren met de verheffende leus ‘daar moet een piemel in’.
• Het jaar waarin veel mensen in spijkerbroeken met dure gaten rondliepen en Uggs nog steeds niet helemaal uit het straatbeeld verdwenen.

Mijn eigen 2016

Tussen de ‘staat van de wereld’ en mijn persoonlijke jaar zit een groot contrast. 2016 was goed voor mij. Mijn eigen bedrijf ging als een tierelier. Er kwamen klanten bij. Er gingen geen klanten weg. Dankzij opdrachten voor de gemeente Maastricht en de gemeente Sittard-Geleen kwam ik op veel bijzondere plekken. En ik leerde onwijs veel over onderwerpen waar ik nog niet eerder over schreef, zoals beleggen en verzekeren, nanotechnologie en debiteurenbeheer.

Samen met de leuke jongen uit de trein kocht ik een huis in een mooie, groene buurt, met vrij uitzicht aan de voorkant, grote slaapkamers en een prachtige bar. Ook met de lelijkste keuken aller tijden, een badkamer uit het jaar stilletjes en een kille tegelvloer. Maar dat komt helemaal goed. Het huis wordt prachtig én heel erg uitgesproken. Met mintgroene tegels op het toilet, roestbruine tegels op de badkamer en een donkergroene muur in de woonkamer. Mijn schoonouders hebben kei- en keihard gewerkt, soms té hard, en daar boffen we ontzettend mee.

Veel vriendinnen kampten in 2016 met ziekte in hun naaste omgeving en ik had verschrikkelijk met hen te doen. Maar gelukkig hoefde niemand de feestdagen in het ziekenhuis door te brengen en ziet het er voor de meeste ‘getroffenen’ uit alsof het in 2017 beter wordt. In mijn eigen directe omgeving bleef iedereen gelukkig op zijn benen staan, behalve mijn schoonvader, die een keer ging stunten met een ladder bovenop een trap 😉

Mijn mama, zusje, nichtje en broertje hadden ook een goed jaar en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Het is me in 2016 weer opgevallen hoe verschillend we in sommige opzichten zijn en dat ik mijn familie soms minder goed blijk te kennen dan ik dacht. Maar alles is bespreekbaar en we kunnen nog steeds elkaars zinnen afmaken na een half woord. Genieten van lekker eten, een goed boek en mooie muziek, daar zijn we allemaal erg goed in.

Verwachting voor 2017: alles komt goed

2017 wordt ook een goed jaar. Voor het eerst 100% zelfstandig. Ik durf het aan, denk dat ik genoeg opdrachten zal hebben om met mijn eigen bedrijf richting een modaal inkomen te gaan. En ja, algemene voorwaarden, arbeidsongeschiktheid, pensioen, acquisitie… ik kan er niet meer onderuit om dat ook allemaal goed te regelen, want het blijft natuurlijk een risico.

In 2017 trekken we in ons nieuwe huis. Wellicht zitten er dan nog geen deuren in of plinten. Maar dat maakt niet uit. Ik ga ongelofelijk genieten van de luxes die we nu niet hebben. Zoals een achtertuin en een werkkamer met een bureau waarop alleen mijn eigen paperassen liggen.

Ik wens iedereen een goed jaar. Als wij allemaal een goed jaar hebben, wordt het voor andere mensen in Nederland en daarbuiten misschien ook een beetje beter?