Het is me dus (nog) niet gelukt, dat stoppen met Facebook. Het vlees is zwak, of hoe zeg je dat? Wel heb ik een bak “vrienden” eruit gegooid en een aantal pagina’s gevindiknietmeerleukt. In de hoop dat ik hiermee de in het gezichtenboek doorgebrachte tijd drastisch kan verminderen. Ik blijk nogal wat verjaardagen te missen zonder Facebook, dus die moet ik eerst maar eens op mijn kalender gaan schrijven.

Wat me ook (nog) niet lukt, is het vinden van een grotemensenbaan in mijn eigen vakgebied of zulke grote freelanceopdrachten binnenhalen dat ik kan stoppen met werk waar ik niet voor gestudeerd heb (en waar je ook niet voor hoeft te studeren). Ik sta erom bekend dat ik nogal eens overdrijf, maar ik maak een vrij voorzichtige schatting als ik zeg dat ik sinds mijn tweede keer afstuderen zeker 300 brieven geschreven heb en op 30 netwerkbijeenkomsten ben geweest. Ik pitchte en presenteerde mezelf. Ik rook de kleinste kansen om ergens een voet tussen de deur te steken en reageerde op vacatures die nog niet eens openbaar waren. Ik belde mensen die ik eigenlijk niet durfde te bellen. Volgde een training verkooptechnieken. De uitkomst? Frustratie.

In tegenstelling tot mijn mislukte poging om Facebook te bannen, kan me op het gebied van werk zoeken geen zwakheid worden verweten. Ik ken in mijn directe omgeving niemand die zoveel sollicitatiebrieven schreef als ik. Oké, behalve een aantal mensen dat verplicht elke week een brief schrijft om een uitkering te behouden.

Drie keer raden wat mijn grootste wens voor 2015 is.