Categorie archief: solliciteren & werken

#Fail

Geplaatst door Eler in erger je niet, solliciteren & werken en getagd met

Het is me dus (nog) niet gelukt, dat stoppen met Facebook. Het vlees is zwak, of hoe zeg je dat? Wel heb ik een bak “vrienden” eruit gegooid en een aantal pagina’s gevindiknietmeerleukt. In de hoop dat ik hiermee de in het gezichtenboek doorgebrachte tijd drastisch kan verminderen. Ik blijk nogal wat verjaardagen te missen zonder Facebook, dus die moet ik eerst maar eens op mijn kalender gaan schrijven.

Wat me ook (nog) niet lukt, is het vinden van een grotemensenbaan in mijn eigen vakgebied of zulke grote freelanceopdrachten binnenhalen dat ik kan stoppen met werk waar ik niet voor gestudeerd heb (en waar je ook niet voor hoeft te studeren). Ik sta erom bekend dat ik nogal eens overdrijf, maar ik maak een vrij voorzichtige schatting als ik zeg dat ik sinds mijn tweede keer afstuderen zeker 300 brieven geschreven heb en op 30 netwerkbijeenkomsten ben geweest. Ik pitchte en presenteerde mezelf. Ik rook de kleinste kansen om ergens een voet tussen de deur te steken en reageerde op vacatures die nog niet eens openbaar waren. Ik belde mensen die ik eigenlijk niet durfde te bellen. Volgde een training verkooptechnieken. De uitkomst? Frustratie.

In tegenstelling tot mijn mislukte poging om Facebook te bannen, kan me op het gebied van werk zoeken geen zwakheid worden verweten. Ik ken in mijn directe omgeving niemand die zoveel sollicitatiebrieven schreef als ik. Oké, behalve een aantal mensen dat verplicht elke week een brief schrijft om een uitkering te behouden.

Drie keer raden wat mijn grootste wens voor 2015 is.

Keuzes, keuzes en de weg omhoog

Geplaatst door Eler in leuke jongen uit de trein, solliciteren & werken en getagd met

Mijn problemen met beslissingen nemen en knopen doorhakken, ik schreef er al minstens 100 keer eerder over, zo voelt het in elk geval. Na lang wikken en wegen, praten en huilen, weet ik vaak nog niet wat ik moet doen. Zodat ik dingen soms in een opwelling doe. Zoals stoppen met Facebook (ik houd het nog steeds vol, maar man oh man wat kost het veel moeite). Dus heb ik net spontaan op ‘verzenden’ geduwd, waardoor ik nu bijna lid ben van de ZZP Fabriek in Maastricht. Een coöperatie met werkplekken voor zelfstandigen. Mijn loondienstbaan, waar ik in oktober vol goede moed aan begon, blijkt niet zo rooskleurig als gedacht. Er wordt paniekvoetbal gespeeld door de leidinggevenden en ik verwacht na mijn inwerkperiode van drie maanden geen jaarcontract. Solliciteren blijkt al jaren een frustrerende en pijnlijke zaak, dus MOET mijn eigen schrijfbedrijf/ikzelf weer een schop onder zijn/haar kont. Mijn eigen keukentafel verruilen voor een heus bureau en een koffieautomaat is daarbij een stap in de goede richting. Toch?

Een eerdere blog over keuzes. Ik was deze kwijt, maar de leuke jongen uit de trein had er ooit een foto van gemaakt :-)

Een eerdere blog over keuzes. Ik was deze kwijt, maar de leuke jongen uit de trein had er ooit een foto van gemaakt 🙂

Hardnekkige mannen. Ieks.

Geplaatst door Eler in erger je niet, mens, solliciteren & werken

“I’m a lucky man. I see you. A beautiful woman. A beautiful angry woman. I’m so lucky.”

Station Sint Niklaas, 17.00 uur. Ik heb net een sollicitatiegesprek achter de rug om groepsbegeleider te worden voor een uitwisselingsproject met een land in West-Afrika. Inmiddels twijfel ik eraan of dat verstandig was. Ik wacht op de trein naar Luik. Naast mij op het bankje zit een man, uit Ghana of Nigeria of een ander Engelstalig land in die buurt. Hij achtervolgt me al twintig minuten en blijft tegen me praten ook al zeg ik al vijftien minuten niets meer terug.

Zonder een hele groep mannen over één kam te willen scheren, kan ik na 34 jaar wel concluderen dat ik bijzonder in de smaak val bij mannen van West-Afrikaanse afkomst. Dat heeft niets met mijn inhoud te maken (het zal ze worst wezen of ik intelligent ben of gevoel voor humor heb), maar alles met mijn verpakking. Meer specifiek: de omvang van mijn achterwerk.

Hij komt naast me lopen in de winkelstraat. Niet op gepaste afstand, maar in mijn ‘comfort zone’. Hij begint te orakelen over hoe mooi ik ben. Ik vraag hem vriendelijk om weg te gaan. Dat helpt niet. “If you want, I follow you everywhere.” Nee, dat wil ik dus niet. Ik loop het station binnen en koop een treinkaartje. Hij staat zo dicht achter me dat ik bang ben dat hij mijn pincode kan lezen. Ik schreeuw tegen hem dat hij op moet rotten. Hij is niet onder de indruk. De man achter het loket lijkt het wel grappig te vinden.

Ik neem de trap naar het perron, in de hoop dat mijn belager geen trek heeft in de trap en zijn achtervolging staakt. Helaas. Terwijl ik de treden tel, voel ik zijn ogen branden. Ik kijk niet achterom, maar ik wed dat hij verwoede pogingen doet om onder mijn jurkje te kijken. Met een kleine ‘hijg’ in zijn stem hoor ik hem zeggen “You’re a strong woman.”

Het is niet de eerste West-Afrikaan die ik probeer af te schudden, wel de hardnekkigste. Ik besluit om niets meer tegen hem te zeggen. Ik ga op het perron zitten en pak de krant. Ik lees, maar versta jammer genoeg perfect wat hij allemaal zegt. “You have something all African men want. They want to touch. I want to touch.” De haren in mijn nek gaan rechtop staan en ik heb zin hem een klap in zijn gezicht te geven. Maar het perron is nagenoeg leeg en misschien slaat hij wel terug. Ik sla de bladzijde om. Hij loopt weg. Opgelucht haal ik adem. Al durf ik nog niet te bewegen. Kwam die trein nu maar!

Zo veel geluk heb ik natuurlijk niet. De trein laat op zich wachten en even later zit hij weer naast me. Ik kijk niet opzij en doe alsof ik verder lees. Hij legt een papiertje op mijn schoot. “Call me. Please call me. You can allways call me. At night, in the morning. Please.”

De trein komt. Zonder om te kijken stap ik in. Omdat ik goed ben opgevoed, neem ik het papiertje mee om het in de trein in de prullenbak te gooien. Verwacht hij echt dat ik na deze onplezierige ontmoeting nog een woord (of andere dingen) met hem wil wisselen? Dan heeft hij geen plank voor zijn kop, maar een complete betonnen bunker.

Zin in een man waar je nooit meer vanaf kom? Bel Amin op +32 466105381.

Zoals dat gaat

Geplaatst door Eler in erger je niet, mens, solliciteren & werken

“Je ziet er leuk uit, je bent goed gebekt, je bent intelligent en je kunt goed schrijven. Dat moet toch goed komen.”

Ik was even terug bij de gemeente waar ik in augustus de telefoon opnam. Ik had een afspraak voor mezelf versierd op de communicatieafdeling. Mijn ‘telefooncollega’s’ hadden er alvast alle vertrouwen in.

Maar ik fietste naar huis met slechts de belofte “Als we veel te schrijven hebben, dan denken we aan jou.” 

Die heb ik vaker gehoord.

'Hoe laat is het?'

Geplaatst door Eler in hersenkronkels, solliciteren & werken

Ze belt minimaal twee keer per dag naar het callcenter waar ik werk. Niet om naar een adres of telefoonnummer te vragen, zoals de andere bellers, maar naar de tijd. Ze klinkt schel en gehaast als ze haar enige vraag stelt: ‘Hoe laat is het?’ Ze is niet zomaar tevreden met het antwoord. Als ik zeg dat het 9 uur 30 is wil ze weten of het écht, exact, precies half tien is. Als ik daar niet zelfverzekerd genoeg op antwoord, dan vraagt ze het gewoon nog een keer.

Vorige week probeerde ik haar uit te leggen dat ze niet naar de goede dienst belt om de tijd te vragen. ‘Wij’ hanteren een starttarief van € 1,26 en kosten daarna nog 27 cent per minuut; twee keer per dag bellen is dus best een dure hobby. Bovendien weet ik de exacte tijd niet, want de klok die op het werk aan de muur hangt, loopt niet gelijk met de kerkklok, mijn horloge, mijn telefoon, of de tijdsindicatie rechtsonder in beeld op mijn computerscherm.

Paniek

Ze raakte volledig van slag door mijn uiteenzetting. Wilde niet luisteren. Herhaalde met steeds meer paniek in haar stem ‘Hoe laat is het?’ Ik ben absoluut geen deskundige, maar het labeltje ‘stoornis’ durf ik er wel op te plakken. Voortaan geef ik weer gewoon de tijd door die op mijn computer staat.

Al durf ik niet uit te sluiten dat ik nog eens een totaal verkeerde tijd doorgeef. Ik ben stiekem wel benieuwd naar haar reactie.