Eergister huppelde ik door de levendige, kleurrijke wijk Lombok. Met volle teugen de lucht van Turkse pizza en vers fruit opsnuivend.
Gister liep ik door ongezellig en lelijk Hoog Catharijne. Maar omdat het hemelwater gestaag op de stad bleef neerdalen, was ook dat geen straf. (Ik weet dat ik dat ene leuke jurkje eigenlijk echt niet nodig had).
Vandaag nam ik mijn Italiaanse verstekeling M mee de stad in. De stad waar ik niets van af weet en waar ik dus een waardeloze gids ben. Een plotselinge regenbui deed ons een ouderwets bruin cafe in vluchten. Met van die dikke rode velours gordijnen met gouden kwasten en donker houten meubels. Een stel vrolijke stamgasten aan de bar. En wij midden op de dag al aan het bier.

Met mij en Utrecht komt het helemaal goed. En M heeft vanavond de tijd van zijn leven als hij met 6 meiden aan het tapasbuffet zit.