Zielig doen; daar heb ik vooral mijn mama en de leuke jongen uit de trein voor. Mijn huisgenoten zullen zich dus hooguit afvragen waarom ik al twee nachten loop te ijsberen en waar vanmorgen rond een uur of 3 dat gekreun en gevloek vandaan kwam. Het is ze niet eens opgevallen dat mijn rechteroor een heel andere positie inneemt dan mijn linker en ik zal ze er niet op wijzen. 

Vanmorgen hield ik het niet meer en heb ik mezelf aangevallen. Jammer voor de dokter en zijn mes. Bobbel was zo hard gegroeid dat ik dacht dat hij zich een weg dwars door mijn hoofd ging banen als ik ‘m geen andere uitweg bood. Spletjsj… en de verdere details zal ik jullie besparen. Zoals ik die ook mijn huisgenoten bespaar. Maar mama en de leuke jongen uit de trein, daar kan ik lekker zielig tegen doen en daar horen details nu eenmaal bij. Sorry lieverds!