<!– /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0in; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}@page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.25in 1.0in 1.25in; mso-header-margin:.5in; mso-footer-margin:.5in; mso-paper-source:0;}div.Section1 {page:Section1;}–>

Eerst leek het ofer slechts een briesje door zijn peper-en-zout-kleurige haar ging. Daarna begonzijn hoofdhuid aan twee kanten gevaarlijk op te bollen. Even later waren tweeduivelse hoorntjes zichtbaar.

Eerst vond ik hemeen massochist; want wie gaat er nu statistiek geven aancommunicatiestudenten??? Maar sinds gister vind ik hem vooral een sadist. Diegrijns toen hij zei: “Statistiek is een moeilijk vak. Dat kunnen de mensen diehier nu voor de zoveelste keer zitten alleen maar beamen.” Zijn twinkelendepretoogjes bij zijn mededeling dat het tentamen “een positief scheve verdelinghad” (en dus slecht gemaakt was) deden me de das om. Paniek borrelde omhoogvanuit mijn tenen.

Dit blok wordtkeihard aanpoten. Met het dubbele aantal vakken en het dubbele aantal lesurenten opzichte van vorig blok, zit er niets anders op dan studeren, studeren,studeren… Wat niet gaat gebeuren, want ik moet ook werken, socializen, ontspannen, eten en slapen.

Met een vrolijke”Tot vrijdag” sloot de saddist zijn les en trok zijn horentjes weer in. Vrijdaghoren we ons tentamencijfer…