Ik ben een zwakkeling. Nooit heb ik iets achterwege gelaten vanwege een man. Tot nu.

Ik ging werken in Zuid-Frankrijk ondanks heftig tegenstribbelen van toenmalig vriendje M. Hij dacht dat het zou helpen als hij me achterna zou komen om me ter plekke voorgoed aan zich te binden. Helaas…

Ondanks nog veel zwaarder protest van toenmalig vriendje J ging ik toch "afstuderen" in Senegal. Dat ik hem daar geen seconde miste, zei genoeg over hoeveel onze relatie me waard was. Dat ik daarna toch nog een jaar bij hem bleef, ach…

Dat de leuke jongen uit de trein inmiddels in hetzelfde bankje zat in plaats van aan de andere kant van de coupe, hield me niet tegen naar Utrecht te verhuizen. Gezamenlijke treinreisjes komen tegenwoordig nog maar zelden voor.

Maar nu heeft hij me toch te pakken. Zowel mijn Kerst- als mijn nieuwjaarsplannen aangepast om bij hem te kunnen zijn. Ik ben zwak: ik ben verliefd.