De vrijdag begon met een nieuw record: we hebben nog nooit zo snel onze statistiekopdracht tot een (goed?) einde gebracht. Bovendien ging ook de opdracht tekstanalyse van een leien dakje, terwijl dit de eerste keer was dat het illustere duo M & L deze helemaal zelf moets maken.

De vrijdag eindigde met een pesthumeur. Ik liep een leuke avond met een paar meiden mis, doordat er in de kroeg waar we hadden afgesproken een besloten feest bleek te zijn. En we konden elkaar niet bellen om dat te vertellen, want we hadden elkaars nummer niet. Stom natuurlijk. Maar het allerstomste van de vrijdagavond was dat ik al lang in de gaten had dat huisgenoot 1 en 2 samen naar het verjaardagsfeestje van huisgenoot 3 zouden gaan (ze vierde het niet thuis) en dat het niet de bedoeling was dat ik dat zou weten. Dus kreeg ik een vaag en ontkennend antwoord toen ik aan huisgenoot 1 die zich uitvoerig stond op te maken voor de spiegel vroeg of ze nog op stap ging. Een kwartier later gingen huisgenoot 1 en huisgenoot 2 uitgedost met cadeautjes onder de arm samen de deur uit. Alsof ik achterlijk ben?!?

Zaterdag goed uitgelapen en topfit. Nieuwe ronde nieuwe kansen. Met mijn gezellige en meest stapgrage nicht (in de niet-homo variant van het woord), die er speciaal haar Kruitvat treinkaartjes voor had ingezet, moesten er zaterdag wat Utrechtse kroegen van binnen bekeken worden. Na een hele middag winkelen, een film, Vlaamse frites en een fles wijn glibberden we door de kou naar Utrecht Centrum. 

Er speelden zich voor onze ogen grappige taferelen af, terwijl we rustig met een pilsje in de hand tegen de bar leunden.
*De kleine jongen met zijn strakgetrokken kapsoel die zich enorm uitsloofde op de heftigste dansmoves. En maar om zich heen kijken om te controleren of iedereen wel naar hem keek. Totaal buiten adem wist hij uiteindelijk een klein, gewillig meisje een drankje aan te bieden. Ze liep er meteen mee terug naar haar giebelende vriendinnen.
*De lange, blonde jongen met zijn Aziatische harem. Hij ging de vijf dames wel even leren hoe ze tequilla moesten drinken. Tussen het zout en de citroen lagen ze al bijna onder de tafel.
*De twee jongens die helemaal niet toevallig vlak na twee bepaalde meiden het cafe verlieten en tegelijk met die meiden het volgende cafe weer binnen gingen, maar het duidelijk wel zo wilden laten lijken.

In die volgende kroeg was de sfeer een tikkeltje meer beinvloed door grote hoeveelheden alchohol. Van rustig tegen de bar leunen was heer geen sprake. Er was niet eens plaats voor, al had je het graag. Er werd ordinair gelebberd in de categorie ‘doe dat alsjeblieft thuis’. Een lange kerel met lodderoogjes viel languit achterover, had geen idee wat hem overkwam, probeerde op te staan en ging weer onderuit. Dankzij het volle glas bier dat hij aan het begin van zijn val nog in zijn hand hield, werden T en ik vanmorgen wakker met heerlijk zacht haar. Ik vermoed dat Meneer Lodderoog wakker is geworden met koppijn en blauwe plekken. Het randje van het podium waar hij vol met zijn rug op landde, was niet bepaald fluweelzacht. 

Vandaag heerlijk uitgeslapen en samen ontbeten. Het was echt supergezellig dat T hier was. We zien elkaar eigenlijk te weinig. Ik heb nauwelijks familie aan mijn vaders kant, dus zou moeilijk zou het niet moeten zijn. Anyway, had ik al gezegd dat het erg gezellig was?

Toch heb ik nu, zondagavond, alweer een pesthumeur. Vandaag niets aan mijn studie gedaan omdat de flauwe tijdschriften die ik bij Bruna had gehaald, veel lekkerder weglezen dan boeken die handelen over de Wereld van de Nulhypothese. Daar voel ik me slecht over, want er ligt een stapel studiestof op me te wachten waar ik nauwelijks overheen kan kijken. Stom natuurlijk. Maar het allerstomste van de zondagavond is dat de leuke jongen uit de trein deze avond hier zo’n 200 kilomter vandaan doorbrengt.