Ik geef toe dat ik me niet altijd aan de relatieregels heb gehouden. Ik zoende wel eens met een vakantieliefde, terwijl de persoon die ik in Nederland mijn vriendje noemde daar geen weet van had. Dat paste uitstekend bij mijn motto: "Wat niet weet, wat niet deert." Inmiddels ben ik wel een tikkeltje volwassener geworden (of zou dat er niets mee te maken hebben?) en gedraag ik me al twee vriendjes achterelkaar volkomen monogaam.
Ik ken de verhalen die over een goede bekende van mij de ronde doen, ongeveer net zo lang als ik die goede bekende ken. Zijn eerste vrouw zou van hem gescheiden zijn, omdat hij vreemd ging. Zijn tweede vrouw zou hij letterlijk van haar (en zijn) geboortegrond geplukt hebben. Hij vond haar wel aardig, vooral vanwege haar rijke vader die veel grond bezit. Grond waarop hij de projecten die hij vanuit Nederland bedenkt, uit kan voeren.
Zijn vrouw is veel meer dan aardig. Ik heb een paar keer met haar samen mogen werken op festivals. Zij is de persoon die de moed erin houdt, ook al komt er geen kip naar onze infostand. Zij is de persoon die ons met gevulde thermoskannen en koelboxen telkens nieuwe lekkernijen uit haar land laat proeven.
De verhalen liet ik langs me heen gaan zo lang ik er geen bewijs van zag.
"Wat doe jij hier?!" vroeg de goede bekende verschrikt toen hij mij gisteravond in het cafe zag staan waar hij juist naar binnen liep. Hij had me niet verwacht in de dorpskroeg van zijn dorp. Die schrik was van korte duur, want even later stond hij breeduit te zoenen. Met die vrouw die niet zijn vrouw was.
Een tijd geleden vroeg die goede bekende me of ik een boek over hem wilde schrijven. Het was immers heel bijzonder wat hij allemaal had bereikt. Vertrokken uit een ver land. Huis en haard achtergelaten. En hier had hij het maar liefst achtereenvolgens tot profvoetballer en gemeenteraadslid geschopt.
Dat boek kan hij krijgen. Maar dan komt alles erin.
Gadverdamme wat baal ik van het vertrouwen van die goede bekende in mij. Hij gaat ervan uit dat ik niets tegen zijn vrouw ga vertellen. En wat baal ik van mezelf dat hij daar gelijk in heeft. Ze zou me niet geloven. Of niet willen geloven.
Voor iedereen die ik ken die vreemd gaat, zeker in het geval dat ik de bijbehorende vriendin/vrouw/vriend/man ook ken: Doe dat alsjeblieft niet in de dorpskroeg. Niet onder mijn neus.
Ja, nee, misschien, bij buien 
Oh crap… Wat heb ik een hekel aan dat soort mensen. En het zijn inderdaad ook nog net die gasten met zo’n aardige vrouw 😦
Helemaal stom om het in de dorpskroeg te doen, godsamme zeg… Wat een baviaan. (Leuke referentie? :P)
Een (destijds) goede vriend van me heeft ook zoiets geflikt. En ik heb een hele tijd mijn mond gehouden. Uiteindelijk ben ik blij dat ik het zijn vriendin verteld heb. Ik schaam me alleen kapot dat ik er zo lang mee heb gewacht. Dit zijn situaties die voor niemand leuk zijn, hopelijk laat je het je niet al te veel bexefnvloeden, ik weet hoe lang je met zoiets rond kunt lopen en hoe rot je je daaronder kunt voelen 😦
Stuur haar eens een mailtje dat je een blog hebt en.. at er niet zo leuk nieuws voor haar erop staat…
Ohw ja, ik heb ook een bloedhekel aan dat soort mensen. Kon daarna ook echt niet meer normaal tegen hem doen. Maar ja, het is niet dat ik een hele goede band met zijn vrouw heb. Heb geen mailadres of mobiel nummer van haar. En zo ver ik haar ken is het echt een heel naief ding. Bang dat ze me toch niet gelooft als ik het vertel. Die vriendin van die vriend van jou, hoe reageerde die?
Eerst geloofde ze het niet echt, maar toen ze doorhad dat het ernst was is ze naar zijn huis gereden en heeft een scene getrapt. Pas na heel lang aandringen begon hij het stukje bij beetje toe te geven. Zij geloofde zijn excuses, en ze wonen nu samen voor zover ik weet…
Ik weet inmiddels dat hij hetzelfde met meerdere personen heeft geflikt Geen idee of zijn vriendin het weet, maar ze zou op z’n minst een vermoeden moeten hebben na het gebeurde. Hij is niet te vertrouwen, punt.
Zij was overigens wel blij dat ik het verteld had, alleen nam ze het me inderdaad ook wel kwalijk dat ik er zo lang mee gewacht had. Haar vriend kwam ik zelfs nog tegen op straat daarna (awkward…) en hij verontschuldigde zich ook tegenover mij, bedankte me, zei dat ze er sterker uit zouden komen, en dat hij er nu achter was dat hij een probleem heeft waar hij aan moet werken. Mijn zegen heeft ie 😛
Sinds het gebeurde heb ik geen contact meer met hem (En haar dus ook niet). Wat het totale verlies aan respect al niet met een vriendschap kan doen…
Jeetje zeg dat is echt een ZAK!!!! Pffff…