Ik hing mijn goede voornemens niet aan de grote klok. Met als reden: ik ken mezelf.

Inmiddels kan ik 1 van die voornemens wel verraden, want deze blijkt verdoemd. Ik doe mijn best, maar het lukt niet. Het voornemen was om vanaf het nieuwe blok (vorige week dus) om .58 de trein nemen ipv om .13 zodat ik voor aanvang van de les de tijd heb om koffie te halen en dan niet bovenin de collegegaal naar binnen hoef te sluipen omdat de docent al staat te orakelen.

Maandag bleef ik gewoon te lang in bed liggen, woensdag had de trein zo veel vertraging dat ik net zo goed de andere trein had kunnen nemen, donderdag kwam ik er onderweg naar het station achter dat ik mijn agenda was vergeten en omdat ik geen idee had in welk lokaal ik moest zijn draaide ik weer om en miste ik de trein, en vrijdag -toen ik volledig op schema lag- waarschuwde studiegenoot M me dat die trein niet reed. Werkzaamheden enzo.

Maar vanochtend ging het me lukken. Ruim op tijd mijn bed uit en ook nog met het goede been. Wat fijn, ik sta net op het perron en de trein komt aanrijden. "Mooi, ik kan vooraan instappen. Dan hoef ik straks op Zuid niet zo ver te lopen." Als de trein al tien minuten stilstaat en ik boos de conclusie trek dat ik wederom net zo goed een trein later had kunnen nemen, wordt er omgeroepen: "We kunnen station Amstel nog niet binnenrijden, want er staat een andere trein op ons spoor."
"Amstel?!? Shit, shit, shit, ik zit in de verkeerde trein!"

Met de metro vanaf Amstel haalde ik het nog net om de collegegaal door de voordeur binnen te mogen komen. Alweer zonder koffie. Tel daarbij op dat ik ongeveer tegelijkertijd met de ontdekking dat ik in de verkeerde trein zat ook concludeerde dat ik portemonnee en telefoon vergeten was. Plus dat Mr. Tangconstructie voor de klas stond. Of ik een ochtendhumeur had? Nee joh, tuurlijk niet!

Gelukkig maakten mijn Studiegenoten Van Het Goede Leven, mijn dag weer goed, met de hulp van een overheerlijke ‘geneeskundekoffie’ en een alle kanten op springend gesprek over communicatiewetenschap, kledingkeuze, cabaret en auto’s.

En woensdag ga ik weer proberen om in de goede trein te stappen.