De leuke jongen uit de trein en ik vielen ontzettend uit de toon in Stockholm. 

De mannen hadden iets met de kleur lichtgeel en echt niet alleen voor hun haar. Ze vonden het ook een uitstekende kleur voor broeken, V-hals truien en bloesjes met rechtopstaande kraagjes. Sommige gasten leken regelrecht van een tennisbaan gestapt… ergens eind jaren ’70. En dat haar, dat zat steevast met een hele pot gel naar achter of opzij geplakt.

De vrouwen (waaronder veel minder knappe, blonde exemplaren dan dat de leuke jongen uit de trein had gehoopt) droegen meestal rokjes in de breedte van een grote riem, of jurkjes (vaak in houthakkersruit) die de onderkant van hun derriere maar net haalden. Gelukkig zat er meestal nog een paar afgeknipte steunkousen onder die men legging placht te noemen, want ook de exemplaren zonder slanke benen staken zich in niemandalletjes. De voetjes verdwaald in reusachtige sportschoenen. Het bovenlijf gehuld in iets rose. 

De leuke jongen uit de trein en ik hebben een fantastische tijd gehad. Veel gezien, veel gedaan, genoten van de zon, genoten van heerlijk eten, genoten van elkaar. En… we hebben ons hele middagen geamuseerd met kijken.