Het ging al zo lang goed dat ik bijna dacht dat ik genezen was. Of gemuteerd. Maar mijn naarste eigenschap blijkt niet verdwenen en slaat lekker hard terug. Zondag liet ik een boek in de trein liggen. Een op het puntje van de treinstoelboek. Elk moment kon de dader van een gruwelijke moord en verkrachting onthuld worden. Vandaag moest ik concluderen dat ik niet 1 maar 2 zonnebrillen als vermist kan opgeven. Terwijl het seizoen nog maar nauwelijks is begonnen. Daar gaan we weer…   Grumnbl.