Heerlijk gewerkt vandaag. Met plezier de benen onder mijn lijf uit gelopen. Toen ik de eerste keer op de klok keek, had ik nog maar een uurtje te gaan. Zo heb ik het graag. Dat ik zo hard moest werken, kwam mede dankzij onze nieuwste ‘aanwinst’. Zij denkt er heel anders over dan ik. Dinsdag was ze al niet vooruit te branden. Vandaag was helemaal het toppunt. We zeiden voor de grap "goedemiddag" tegen haar toen ze als laatste binnenkwam. Met een lang en lusteloos gezicht antwoordde ze "was het maar al middag".

Haar hele lijf bleef de rest van de dag ‘geen zin’ uitstralen. Ze stond niet achter de kassa, maar leunde er tegenaan. Ik heb nog nooit iemand zo langzaam de voorraad bij zien vullen. Op het moment dat we echt even vaart moesten maken om op tijd klaar te zijn voor de schoonmaakploeg, stond ze buiten te roken. Ze was niet alleen sloom als er gewerkt moest worden. Ook in de pauze was het raak. Ze kauwde niet op haar brood, maar sabbelde erop. Ze had de hele pauze nodig om een boterham met smeerkaas te verwerken. Ik werd moe als ik ernaar keek.

Ik klaag niet, want door haar traagheid hoefde ik me geen moment te vervelen. Maar ik hoop voor haar dat dit toevallig twee slechte dagen waren. Je zult iedere dag met hangende schouders rondlopen en dan naar mij moeten kijken terwijl ik met een grote glimlach de vuile vaat door de spoelmachine trek. Hoe vermoeiend is dat?!