Ik heb geen oogje op haar en haat haar ook niet. Toch peins en filosofeer ik al weken over een studiegenootje. De vraag die me bezig houdt: "hoe doet ze dat toch?"

Nog voor ik een artikel geprint heb, heeft zij het al gelezen. Nog voor bevestigd is welke hoofdstukken we moeten bestuderen, heeft zij het hele boek al uit. En een week voor we moeten presenteren, heeft zij al een onderzoeksvraag uitgewerkt met alle voors en tegens op een rijtje en suggesties erbij voor verder onderzoek.

Ze heeft een vriend, ze heeft vriendinnen, ze heeft een baan en ze woont niet bij de universiteit om de hoek. Vier dingen dus die in ieder geval tijd kosten. Net als dat ze mij tijd kosten. Net als dat ze mijn andere studiegenootjes, die gelukkig niet allemaal hun werkstukken al geschreven hebben voordat de deadline bekend is, tijd kosten.

Ze ziet er altijd netjes uit. Gaat af en toe een weekendje weg. En honger lijdt ze ook niet. Dus het enige wat ik kan bedenken is dat ze heeeeel goed kan multi tasken. Fascinerend. Ik zie voor me hoe ze voor de spiegel met links haar haar kamt, tegelijkertijd met rechts haar make-up opdoet en ondertussen hardop een presentatie oefent en zonder handen in haar schoenen stapt.

Ik snap er niets van.