Het voelde als thuiskomen. De vriendelijke portiermevrouw achter de balie: "Dat is lang geleden, wat gezellig." De vrolijke, rondbuikige poetsmeneer in de gang: "Waar ben je al die tijd geweest?" De breedgeschouderde onderhoudsmeneer vanachter zijn volgestapelde kar: "Ben je weer terug?" Mijn lieve collega C met haar vieze eetgewoonten: "Wat leuk dat je er weer bent!" 

Ruim een jaar geleden begon ik er. Wat betekent dat ik er al bijna tien maanden weg ben. Iedereen kende me nog en was blij me weer te zien. Het onbeduidende, koffierondbrengende radartje in het geheel van keukenactiviteiten, is terug op haar plek 🙂

Al kreeg ik niet van iedereen een warm welkom. De humeurige in soepjurk gehulde poetsmevrouw krijgt het woord "goedemorgen" nog steeds haar strot niet uit. Daar hebben mijn huisgenoten ook wel eens moeite mee. Ik schreef het al: het voelde als thuiskomen.