Hoe simpel kan het leven zijn. Voedsel, warme kleren, boeken en spelletjes inpakken. Naar een huisje in een afgelegen wonderwinterland rijden. Top 2000 op de achtergrond. Bij mooi weer de deur uit, bij slecht weer wegkruipen op de bank. Obsakels uit het dagelijkse leven vergeten (we zijn alle vier goede struisvogels). En dan met volle teugen genieten.
We aten wortelstamppot met worst terwijl duizenden andere mensen zich uitsloofden op een Kerstdiner. We deelden geen cadeautjes, maar goede gesprekken. Bij elk glas proostten we op leuke en mooie dingen.

Terug in het normale leven heb ik alweer ruzie met de struisvogel in mij. Die deadlines die ik mezelf gesteld had, maar niet gehaald heb, daar moet ik toch nog iets mee? En was het niet de bedoeling dat ik een paar mensen nog zou zien voor het nieuwe jaar? Ik zit nog steeds in pyjama op de bank…