Ik kan een ongelofelijk kreng zijn. Al heb ik dat soms pas een tijdje na de ‘gebeurtenis’ in de gaten.

Nieuwe collega: "Hoe schrijf ik een bericht?"
Ik: "Nou gewoon. Je geeft antwoord op de 5 W’s en de H. Je zet het belangrijkste nieuws bovenaan. Het bericht moet oprolbaar zijn. En afhankelijk van het genre of de doelgroep doe je nog een conclusie of een commentaar aan het eind."

Nieuwe collega keek me aan of hij water zag branden.

Ik: "Ja gewoon. Je hebt een aanleiding en een centrale vraag en die werk je dan uit."

Aan de vraagtekens in collega’s ogen, zag ik dat ik hem met die uitleg ook al niet behulpzaam was. Pas toen bedacht ik me hoe arrogent en bitchy ik overkwam. Ik heb makkelijk praten met een opleiding journalistiek en vijf jaar werkervaring achter de kiezen. Maar om vijf voor zes had ik geen zin en geen moed meer om een nieuwe poging te wagen. Dus trok ik mijn vriendelijkste gezicht en zei: "Donderdag gaan we er samen voor zitten en dan leg ik het uit. Goed?"

Benieuwd hoe dat gaat lopen. Ben nooit zo goed in dingen uitleggen die voor mezelf vanzelfsprekend zijn of op de automatische piloot gaan.

Luid zuchtend en hoofdschuddend liep ik de deur uit. Op weg naar huis. In gedachten bezig met de vraag "Hoe schrijf ik een blog?"