In mijn hoofd is het een chaos, die ik gelukkig goed kan negeren op momenten dat ik 'leuke dingen' doe. Tijdens vier heerlijke dagen in Parijs met de leuke jongen uit de trein, was mijn hoofd bergbeekjeshelder. Met volle teugen genoten van slenteren door Montmartre en langs de Seine en van struinen langs beelden en schilderijen in het Louvre en Musee d'Orsay. Tijdens twee dagen Bospop was het ook heerlijk rustig in mijn hoofd. Maar nu is het weer zo ver.

Bang en blij tegelijk om te gaan samenwonen. Teleurgesteld en tevreden tegelijk dat het Maastricht wordt. Spaans benauwd dat het een onmogelijk excercitie wordt vanuit Maastricht vakken te gaan volgen in Amsterdam. Nerveus over het vinden van een (bij)baan die met dit alles te combineren is.

Héél fijn als de leuke jongen uit de trein straks elke nacht bij me in bed stapt en niet meer eens in de twee weken in het weekend. Dat hij er soms is als ik thuiskom en dat ik er soms ben als hij thuiskomt, lijkt me een feestje :) Van de andere kant, ik ben erg goed in weekendrelaties, al zeg ik het zelf. Zet ik dat niet op het spel door samen te gaan wonen?

In en om Maastricht wonen mijn vrienden en familie en natuurlijk de leuke jongen uit de trein. Heerlijk om geen uren meer boven mijn agenda te moeten hangen om een afspraak te plannen en geen uren meer in de trein te hoeven zitten om ze te zien. Van de andere kant, niemand verwacht nu iets van me, want ik woon 'ver weg'. En dat is heerlijk. Als ik dan toch (onaangekondigd) in de buurt ben, is het leuk. 
Mijn leven wordt super voorspelbaar en daardoor benauwend als ik in Maastricht woon. Want dan ga ik elke dinsdagavond badmintonnen, elke donderdagavond naar mijn oude sportschooltje, elk weekend even langs mama en schoonouders, elke zaterdag met de vrienden van de leuke jongen uit de trein op stap, elke zondag met vriendinnen koffie/chocomel drinken. Dan wil ik mezelf na verloop van tijd door elkaar rammelen omdat alle avontuur uit mijn leven verdwenen is.

Ik houd ondanks alles van de trein, een halfuurtje op weg naar werk of studie, rustig wakker worden. Een halfuurtje terug naar huis, rustig afschakelen. Maar van huis naar studie en andersom wordt dat halfuurtje ruimschoots overschreden en dan slaat houden van al snel om in ergeren aan.

En wie neemt er een sjachreinige en niet-flexibele, deeltijd medewerkster aan?

Noemen ze dit de (bijna)dertigersdip? Dan laat me alsjeblieft snel veertig worden. Of zou ik dan nog mijn zaakjes niet in orde hebben?