Doorgaans draaien er geen mannenhoofden uit hun voegen als ik voorbij loop, maar de afgelopen twee weken lijkt er wel een uithangbord met 'versier mij' boven mijn hoofd te hangen. Het is me al een paar keer gebeurd dat ik op mijn gemakje van werk naar huis wandelde en dan aangesproken of zelfs aangetikt werd (mp3 in mijn oren) door veel te zelfverzekerde types. Niet mijn types, ondanks gespierde lijven, grote bruine ogen en een goed gezichtsvachtje. Zwijgen helpt in deze gevallen maar mondjesmaat; ook in stilte kreeg een kerel het laatst voor elkaar bijna tot aan mijn voordeur met me mee te lopen.

Vandaag besloot ik maar weer eens terug te praten tegen zo'n leeghoofd dat vooral oog voor dikke billen (check) en dito borsten (check) had. Het werd uiteraard een gesprek van niets. Hij wilde iets met me gaan drinken, ergens gaan dansen, samen eten en weet ik wat nog meer. Mijn botte antwoorden dat hij zijn tijd aan het verspillen was, leken hem niet te raken. Dankzij een lamme rotsmoes dat ik haast had en onderweg was naar vrienden, taaide hij uiteindelijk af.

Vermoeiend. Gelukkig heb ik morgen een dag vrij.