We gingen 29 juni samen op vakantie, mijn zusje, mijn nichtje en ik. Onderweg naar Normandië (althans op de momenten dat ik niet achter het stuur zat) maakte ik een wandeling door mijn herinneringen. Mijn zusje en ik waren meestal een goed duo, in de tijd dat we nog met mijn ouders op vakantie gingen. We gingen altijd kamperen. Oh genot. Oh nostalgie.

Hoogtepunten waren elke vakantie:

• Over een al bijna donkere camping samen naar het sanitairgebouw lopen (‘solitairgebouw’ volgens mijn zusje) waar de akoestiek perfect was om hard naar elkaar te roepen vanaf het toilet. Samen tandenpoetsen en gekke bekken trekken in de spiegels.
• Na een lange dag vol zon en zwembad in ons kleine tentje kruipen om ons te nestelen op een hobbelig luchtbed in dunne slaapzakjes met een psychedelische jaren ’70 print. Met de jaren werd het harder lachen om in die slaapzakken te komen. Konden we in de ‘beginjaren’ nog rechtop staan om onze vrolijke topjes en kinderlijke korte broekjes te verruilen voor een schattig nachthemdje, eenmaal boven de 10 moesten we dat halfzittend doen. De grote zaklamp in de nok van ons tentje zorgde dan voor een spannend schaduwspel. We namen de dag door alsof onze ouders niet op een meter afstand een wijntje zaten te drinken op de weinig originele blauwe campingstoeltjes met het witte anker. Waarschijnlijk hoorden ze elk woord en lachten ze erom.
• Met papa naar de campingbakker lopen en daar ‘un baaget silvoeplet’ bestellen. Blij worden omdat papa daar dan trots bij stond te kijken.

  

Deze vakantie was de eerste voor de zusjes zonder ouders. De reden dat ik meeging -jaren na ons laatste kampeeravontuur- was niet omdat ik toch toevallig 7 weken schoolvakantie had. Ik viel in voor de man van mijn zusje, die langer dan gepland in zijn thuisland verblijft. Het was ook geen tentje dit keer, maar een schattig klein huisje met schilderijtjes van bootjes en vissen aan de muur. Bij de bakker bestelden we ons brood in correct Frans. Niemand die trots op ons neerkeek. Lekker was het wel (pain au chocolat, brioche, croissants!). We deelden geen tent, maar wel een bed. We hadden een heerlijke vakantie. We bleken nog steeds een goed duo, mijn zusje en ik.

Onze volgende missie: kamperen! Ik gun mijn nichtje net zo’n fijne herinneringen als mezelf.