Een jaar geleden maakte ik een lijstje. Met 20 plannen voor 2020. Ik publiceerde dit lijstje afgelopen voorjaar. Vandaag eens kijken hoe ik het eraf heb gebracht.

1. Minimaal 20 boeken lezen.
   Niet gelukt. Al las ik aanzienlijk meer dan in 2019. Ik bleef steken op 14,5 boeken (studieboeken niet meegeteld). Het dunste exemplaar telde 63 pagina’s, de dikste had er 616. Twee boeken waren geschreven door een journalist. Twee boeken las ik in het Engels.
2. Een keer per kwartaal een opleiding, training, of lezing volgen.
   Niet gelukt. Wel bijna. Voor de eerste lockdown volgde ik een training over creatief schrijven en een training over crisiscommunicatie. En vlak voor de tweede lockdown begon ik aan een training communicatieadvies voor de overheid. Een training die ik deze maand zou afronden, maar de lessen 2 en 3 zijn uitgesteld tot… Niemand die het weet.
3. Iedere werkdag fruit eten.
   Ik denk dat dit is gelukt. Tenminste, als een werkdag een dag is waarop ik minimaal vier uur werk had 😉 Ik vind appels en mandarijnen saai. Sinaasappels vervelend om te schillen. En een peer heeft altijd wat (te hard, te zacht, vieze schil). Toch at ik nog nooit zo veel fruit als dit jaar. Goede weerstand is belangrijk.
4. Minimaal drie fotoboeken maken.
   Niet gelukt. Ondanks zeeën van tijd, maakte ik geen enkel album. De foto’s van Canada zijn nog niet eens van het fototoestel afgehaald. Sterker nog, ook het fototoestel heb ik nooit meer gebruikt. Het enige dat ik deed, is een paar foto’s van mijn telefoon naar mijn laptop verhuizen.
5. Administratie beter bijhouden.
   Gelukt. Zij het met de hakken over de sloot en geholpen door het virus. Andere jaren liep ik gruwelijk achter met het bijhouden van uren en kilometers. Dit jaar maakte ik zo weinig uren en kilometers, dat het bijhouden ervan veel minder werk was. Maar bonnetjes slingeren nog steeds te lang rond voordat ik ze fotografeer en in de juiste map zet.
6. In zee zwemmen.
   Niet gelukt. In 2020 niet eens de zee van dichtbij gezien.
7. De achtertuin (laten) aanleggen.
   Niet gelukt. Nadat de leuke jongen uit de trein en ik eindelijk de nodige knopen hadden doorgehakt, had de tuinman geen tijd meer. De eerste week van maart gaat het gebeuren.
8. Televisiemeubel kopen.
   Gelukt. Het meubelstuk dat al het langst op onze lijst stond, maar waar we niet meer naar gingen zoeken. Toen liepen we er toevallig tegenaan.
9. Af en toe naar de pedicure.
   Niet gelukt. Vlak nadat mijn been uit het gips was, een heerlijke voetenvertroetelronde gehad. Bij het weggaan, zei ik vol overtuiging ‘tot in de kerstvakantie!’.
10. Minimaal twee dagen met mezelf op uitstap.
    Niet gelukt. Ik was veel lange dagen alleen. Maar ging dan meestal nergens heen. Ja, het veld of het bos in voor een wandeling. Of naar de bakker. Maar een dagvullend programma met mezelf had ik nooit, laat staan twee dagen. En ik kwam enkel in een vreemde “stad” terecht, omdat ik toevallig een sollicitatiegesprek had in Deurne.
11. Een keer per kwartaal naar een expositie.
    Niet gelukt. Ik zag 0 musea van binnen. Wel tussen de lockdowns af en toe gekeken naar de mogelijkheden, maar dan was het tijdslot dat ik wilde niet beschikbaar.
12. Een van de Nederlandse eilanden bezoeken.
    Niet gelukt. Als het wel was gelukt, had ik vraag 6 waarschijnlijk met ja beantwoord.
13. Vergelijken.
    Niet gelukt. En als je me vraagt waarom niet, kan ik daar geen antwoord op geven. Want ook hier had ik meer dan genoeg tijd voor. Ik heb één keer op een energievergelijkingssite gekeken, maar niets gedaan met het resultaat dat daaruit kwam. Auto, inboedel, reis, arbeidsongeschiktheid… ik liet alle verzekeringen schouderophalend dooorlopen. Op de laatste dag van 2020 paste ik mijn zorgverzekering aan (fysiotherapie erin) zonder te kijken of het ergens anders goedkoper kan.
14. Iedere maand naar een restaurant waar we niet eerder waren.
    Niet gelukt. We zagen dit jaar 2 ‘nieuwe’ restaurants van binnen. Duimen dat de horeca overleeft.
15. Meer tijd en geld naar goede doelen.
    Gelukt. Ik bleef lid van de Hartstichting en de Clini Clowns. Maakte geld over naar mijn ‘grote zus’ in Benin. Deed een eenmalige bijdrage aan Milieudefensie (en moest vervolgens hemel en aarde bewegen om mijn lidmaatschap op te zeggen waar ik nooit om had gevraagd). Kocht cadeautjes bij de Wereldwinkel. Ging wandelen voorzien van vuilniszak en handschoenen om zwerfafval op te ruimen. Deed vrijwillig schrijfwerk voor Fairtrade Beekdaelen en Fairtrade Heerlen. Freubelde kettingen, oorbellen en armbandjes voor De Zwarte Kat.
16. Terug naar 80 kilo.
    Hahahaha. In de eerste helft van het jaar viel ik een paar kilo af. In de tweede helft van het jaar kwamen die kilo’s er weer bij. Iets met een gebroken been, thuiswerken, gesloten sportscholen en een ruggengraat van pudding. Resultaat: op 1 januari 2021 woog ik precies even veel als op 1 januari 2020. Zo’n 11 kilo meer dan die 80.
17. Minimaal 1 schilderij ophangen.
    Gelukt. Boven het televisiemeubel.
18. Naar M. in Cobh.
    Niet gelukt. Iets met code oranje.
19. Meer kaartjes sturen.
    Met vlag, wimpel en confetti gelukt. Ik vergat nog steeds af en toe een verjaardag, maar ik schreef heel veel kaartjes. Met ‘beterschap’ erop. Of met ‘ik mis je’. Vaak deed ik er een armbandje bij, of oorbellen. Ik stuurde al mijn klanten en leveranciers in december een kaart. En deed bij alle buren, tot en met zes deuren verder, een ‘fijne feestdagen’ kaart in de bus.
20. Minimaal 1 dag vrijwilligerswerk doen.
    Niet gelukt. Met vrijwilligerswerk bedoelde ik iets anders dan mijn vrijwillige schrijfwerk. Ik deed in 2020 meer voor ‘een betere wereld’ dan andere jaren, maar opnieuw niet in de vorm van écht mijn handen uit de mouwen steken.

Veel van mijn plannen heb ik niet uitgevoerd. Corona de schuld geven is te gemakkelijk. Want voor de meeste dingen die ik niet deed, had ik alle tijd. In plaats van verzekeringen vergelijken, knoopte ik armbandjes. In plaats van fotoalbums maken, verdween ik in social media tunnels vol geroeptoeter.

Toch was het geen verloren jaar. Het begin zit in een gouden lijst (ons 11-11-11-we-gaan-niet-trouwen-feest, mijn reisje naar Lapland, carnaval in de mafste en kleurrijkste vriendengroep die je kan verzinnen). Vriendschappen waren waardevoller dan ooit en sleepten mijn door mijn ‘gipsperiode’. Ik leerde veel, binnen en buiten mijn eigen vakgebied. Mijn klanten bleven klant en er kwamen nieuwe klanten bij. Niemand werd ziek. Niemand ging dood. En ik houd nog steeds van de leuke jongen uit de trein.

Ik denk dat ik voor 2021 geen plannen maak. Ik kan nog wel even vooruit met het lijstje van afgelopen jaar.

Of toch. Twee dingen. Een interieurverzorgster en een hond. Niet per sé in die volgorde.