Tagarchief: Sinterklaas

Brief aan mijn nichtje #19

Geplaatst door Eler in familie en getagd met
assorted gift boxes on red surface

Foto door George Dolgikh op Pexels.com

Lieve stuiterbal,

Dit weekend kwamen de cadeaus van Sinterklaas en oh wat moest je lang wachten om ze open te maken. Dat mocht pas als iedereen er was en de leuke jongen uit de trein en ik namen de tijd. Ik had namelijk bijzonder lang nodig om de zwarte schmink uit mijn oren te poetsen vanwege mijn eigen uitstapje met Sinterklaas (sjjjjjt!).

Toen we eindelijk binnen waren, mocht je één pakje openmaken en daarna moest je eten. Ik was onder de indruk dat je dat gewoon deed. Ik was ook onder de indruk van hoe goed je al leest, al had je geen geduld voor het hele gedicht.

Na het eten ging je los. De pakjes werden redelijk woest van hun papier ontdaan en bij alles wat tevoorschijn kwam, gilde je harder. Precies op de toonhoogte waarvan trommelvliezen scheuren. “Kijk!!!”

Het computerspelletje van Frozen was het populairst. Ver na bedtijd zat je nog bij de leuke jongen uit de trein op schoot te ‘bliepen’. Soms met een frons op je voorhoofd als er iets niet lukte en soms met een heuse drama act als er game over in je beeld verscheen.

Gelukkig mochten we je wel nog even storen voor een afscheidskus toen we naar huis gingen.

Veel plezier met al je cadeaus.

Dikke kus,
Lieke

Gewetensnood

Geplaatst door Eler in hersenkronkels en getagd met , ,
Even werkontwijkend gedrag vertonen door op Facebook te kijken wat mijn vrienden en bekenden zoal bezig houdt, is in deze tijd van het jaar een pijnlijke confrontatie met denkwijzen die niet de mijne zijn.

Wat een dramatische filmpjes van huilende Pieten met sentimentele muziek eronder. Wat een uitroeptekens. Deel dit en deel dat en teken de petitie zodat Piet zwart blijft. Bron van dit soort berichten zijn vaak pagina’s met enge titels zoals ‘Nederland is mijn land’. Brrrrr. Laat Piet toch lekker van kleur veranderen.

Van de andere kant. Komende zaterdag speel ik Piet. Een diepdonkerbruine. Om de simpele reden dat de organisatie die voor de kleding en de schmink zorgt over niets anders beschikt. En omdat een aantal kinderen mij zonder schmink misschien herkent. Maakt dat me laf? Of nog erger? Want ik weet dat de verschijning van Zwarte Piet mensen kwetst en ik wil niemand kwetsen.

De familie die Sinterklaas en mij inhuurt is een warme, gastvrije familie waarvoor ik mijn hand in het vuur durf te steken dat ‘iedereen is gelijk, iedereen is welkom en behandel iedereen met respect’ één van de belangrijkste familieovertuigingen is.

Drie generaties zijn bij het jaarlijkse feest, waarvan een stuk of tien kinderen in de ‘gelovige’ leeftijd. Ik heb de grootste lol als ze mij op zolder vinden, waar ik zogenaamd in slaap ben gevallen tijdens het inpakken van de cadeautjes. Ik zing enthousiast mee met alle liedjes en ik dans op het Pietenlied.

Maar het is met buikpijn en in gewetensnood dat ik mij zaterdag in een zwarte maillot wring en in een groenpaars velours pakje hijs.

Waarin ik er uiteraard allercharmanst uitzie, dat dan weer wel:
Lieke is Piet