Gelukkig duren de depressies in mijn wisselvallige leven nooit lang. Net een goed gesprek gehad met de (vervangend) studieadviseur. Wat een fijn mens! Ze dacht echt met me mee, ze zou bijvoorbeeld uitzoeken of ik mijn inschrijving bij de universiteit tijdens mijn stage stop kan zetten om op op die manier collegegeld te bespraren. Ook had ze het goede nieuws dat als het me lukt om in de periode september – december 30 studiepunten te halen, ik na mijn stage alleen nog hoef te zorgen voor een stageverslag en voor mijn scriptie. Als ik dus in de zomervakantie volgend op mijn stage keihard aan de slag ga (met de nadruk op ALS), kan ik de studievertraging beperken tot een maand of drie. Dat klinkt een heel stuk beter dan het halve jaar dat ik in gedachten had. Voor mijn 30e afstuderen ga ik dan net niet halen, maar misschien haal ik de eindstreep nog voor het begin van 2011. 

Het liefst zou ik vandaag al aan mijn stage beginnen. Vanmorgen had ik mijn toekomstige afdelingshoofd weer aan de telefoon en haar enthousiasme over mij en de taken die ze me gaat toebedelen, werkt super aanstekelijk. En dat terwijl ik zelf al overliep van enthousiasme toen ik haar de eerste keer na het sollicitatiegesprek aan de lijn had. Ze gaat de lat ontzettend hoog leggen, maar dat is voor mij alleen maar goed. Ik werk het best als de uitdaging het grootst is.

Dat ik weer zit te bloggen in plaats van te studeren, betekent dan blijkbaar dat de uitdaging om het eerste jaar van mijn studie af te ronden niet zo groot is?