Vandaag is geen dag om in te lijsten. Ben bang dat er ook geen kroontje meer op komt. Het noodlot bracht mij samen met een van mijn minst favoriete collega’s. Als ik echt grof zou zijn, zou ik zeggen dat ik haar een verspilling van zuurstof en ruimte (veel ruimte) vind. Maar dat is gemeen. Want ze is ongetwijfeld een goede echtgenote en lieve moeder.

Ze bemoeit zich overal mee en houdt zich aan geen enkele regel. Iedere klant vindt ze per definitie lastig. Als er hard gewerkt moet worden, dan doet ze niet mee, want "ooh zo’n last van mijn rug". Ze zit als eerste aan tafel voor de lunchpauze en staat als laatste weer op. Maar als het ernaar uitziet dat ze op moet schieten om voor de volgende regenbui thuis te zijn, dan kan ze ineens wel een versnelling harder. Heel vermoeiend.

Gelukkig was er wel 1 lichtpuntje vandaag. Ik wist me heel sneaky aan de ‘plaatsbewijscontrole’ op het busstation te onttrekken. Op de heenweg had ik braaf gestempeld, op de terugweg was ik het vergeten (gister mijn OV ingeleverd 😦 en dat zit nog niet in mijn systeem). Ben nog nooit zo snel Hoog Sjacherijne ingerend.