Vanavond zat ik met drie vriendinnen aan tafel die ik respectievelijk al 25, 21 en 10 jaar ken. We zaten in een gezellige kroeg met uitzicht op het water. We dronken koffie en aten chocolademousse. Het gesprek ging over ingrijpende veranderingen in onze eigen levens en die van dierbaren. We spraken over leuke dingen zoals nieuwe liefdes en kinderen die binnenkort ‘hallo wereld’ kunnen zeggen. Maar we spraken vooral over nare dingen zoals pijnlijke scheidingen, verkeerde keuzes, onhoudbaar struisvogelgedrag, en de afnemende gezondheid van onze ouders. Wijzelf en de mensen om ons heen staan voor ontelbare beslismomenten. Beslissingen die véél impact zullen hebben. Beslissingen waar in de meeste gevallen -ongewild maar onvermijdelijk- anderen de dupe van zullen zijn.

Een half leven geleden maakten we ons druk over welk jurkje we aan zouden trekken naar dansles. We werden boos op onze ouders, omdat we veel te vroeg thuis moesten zijn. We stresten voor onze eindexamens. We giechelden over leuke jongens. We bestelden zoete mixjes (bessen-jus, safari-jus, passoa-jus, of bij uitzondering rum-cola) en gingen daar nog harder van giechelen.

We dachten dat ons leven gecompliceerd was.
Wat waren we nog groen achter onze oren…

Proost, op de volgende 16 jaar!