We sloten de vakantie af met vrienden in de kroeg gevolgd door belachelijk veel sushi thuis voor de televisie. Perfect dus. We begonnen de eerste werkweek met lange dagen en een tikkeltje stress. In mijn geval ongeveer 150 ongelezen e-mails en twee deadlines op de eerste vrijdag. Dat ging best goed. E-mails beantwoord waar nog nodig, deadlines gehaald, facturen gestuurd en nieuwe opdrachten ingepland voor de komende weken. Maar ondertussen is mijn hoofd sinds die eerste maandag een zeef voor alle dingen die niet 100% werkgerelateerd zijn. Het is nu dag twee van week twee en er komt nog geen verbetering in.

Precies een week geleden, stond ik voor de pinautomaat en moest ik serieus lang nadenken voor mijn code me te binnen schoot. En alsnog toetste ik eerst de code in van de pinpas die in mijn portemonnee zat en niet van de pinpas in het apparaat. Zaterdag wist ik zeker dat ik mijn zonnebril bij me had voor een dagje winkelen in Hasselt. Maar die lag nog op de keukentafel. Gisteren wist ik zeker dat ik mijn telefoonoplader in mijn tas had gedaan. Ook die bleek nog op tafel te liggen. Bovendien ging ik een koffie afrekenen die ik al had betaald. En vanmorgen ontdekte ik dat ik in plaats van mijn pieper, mijn mapje met pasjes op mijn nachtkastje had liggen. Ik zou het ding wel gehoord hebben, want daar gaat ie hard genoeg voor, maar toch…

Nog even en mijn sleutels liggen in de koelkast en de kaas in de boekenkast. Iemand een verklaring waar mijn zeefhoofd vandaan komt? Hebben jullie ook wel eens vergeetachtige periodes? En wat helpt? Ik word langzaam gek van mezelf.