Tagarchief: herfst

Kwartetten

Geplaatst door Eler in mens, erger je niet en getagd met

Zouden de machthebbers van Saoedi-Arabië samen kwartetten?
“Doe mij uit de serie uitgemergelde kinderen in Jemen het jongetje Soufian.”
“Heb jij uit de serie vermoorde journalisten Jamal Khasshogi?”

Zou Loekasjenko zich ieder nacht in slaap lachen? Schuddebuikend en handenwrijvend terwijl de tranen van plezier over zijn wangen rollen?
Om die naïeve demonstranten.
Die hopen op democratie.
En een beetje hulp van de Europese Unie.

Zouden Eerdmans, Van Haga en Smolders elkaar feliciteren?
Omdat ze weten dat het niet uit maakt hoe vaak je met ruzie, pek en veren de deur wordt gewezen. Je kunt altijd met een nog guurdere wind meewaaien. Het ontbreekt er nog maar aan dat Krol zich als vierde musketier bij dit gezellige clubje aansluit.

En dan hebben we die pandemie nog. En die verkiezingen in de Verenigde Staten die minder verenigd zijn dan ooit. Het is doom en gloom. Hel en verdoemenis. Kommer en kwel.

Gelukkig is het met volle overgave herfst. Als om te compenseren voor alle onrecht, haat, dood en verderf:

“Hier heb je nog wat extra gele, rode en oranje blaadjes, vliegenzwammen, elfenbankjes, schapenwolkjes, regenbogen, dauwdruppels en ontroerend mooie zonsop- en ondergangen. Ik weet het, er is veel ellende en je zit al een hele tijd veel te veel in je huis, maar ik, de herfst, doe dit jaar een extra inspanning. Gratis en voor niks. Geniet van mij.”

Ik spring bijna over een heg

Geplaatst door Eler in hersenkronkels en getagd met ,

Jahoe ende jippie! Hoera ende halleluja! Het is fortuinlijk, formidabel, fantastisch om weer op twee benen te lopen, zonder krukken. En ik kan fietsen. En autorijden. Al vind ik dat laatste stiekem jammer. Ik kon wel aan de breng- en haalservice wennen 😉

Ik loop nog niet heel hard. Laat staan elegant. En er is nog wat krimpwerk te verrichten voordat mijn linkervoet en onderbeen dezelfde maat hebben als hun soortgenoten op rechts. Maar dat komt goed. Ik geniet nog even met volle teugen van simpele dingen. Een mok koffie van de keuken naar de kamer vervoeren om ‘m daar op te drinken. De trap op lopen. De groenbak aan de straat zetten. Kortom, het gaat véél beter met mij dan twee blogs geleden.

Waar het lichamelijk heel hard de goede kant op gaat, heeft mijn hoofd het moeilijker.

Ik heb het moeilijk met de mensen die zich van geen virus iets aantrekken. Ik verbaas me over het gebrek aan respect voor personal space. Gistermiddag stond een oudere vrouw zonder mondkapje zo dicht achter me bij de kassa dat ik haar ademhaling hoorde én voelde.

Met de korte lontjes, de complotten, het geschreeuw. Ik schrik van wat mensen allemaal geloven. Als je die roeptoeters vraagt of ze weten wie de elite is, wat deep state betekent, of wat ze met een satanistisch netwerk bedoelen, hebben ze (waarschijnlijk) geen antwoord.

Met de NOS-stickers die worden verwijderd. Ik krijg er buikpijn van dat journalisten worden uitgescholden en weggeduwd terwijl ze hun werk doen. Hallo, in Nederland?!?

Ik heb het moeilijk met de status van mijn bedrijf. Dit is de laatste week dat ik nog 20 uur ‘vast’ werk heb (via een uitzendbureau). De komende weken staan er nauwelijks interviews, blogs, of andere schrijfopdrachten in mijn agenda. Ik stuurde sollicitatiebrieven en benaderde opdrachtgevers waar ik al lang niets meer van hoorde. Het resultaat klinkt ongeveer zo:
“We wachten nog even af voor we onze nieuwe website lanceren. Als het zo ver is, ben jij de eerste.”
“Je hebt gelijk dat onze brochure toe is aan een update, dat komt wel als dat hele coronagedoe achter de rug is.”
“Nee, we werken even niet met freelancers, voorlopig houdt de secretaresse onze social media bij.”

Ik ben slecht in weinig om handen hebben. Ik verander in een bulldozer. Dan denk ik:
“Ik heb toch niets anders te doen, dus die ene opdracht kan wel even wachten.”
Om vervolgens met klamme handjes op het allerlaatste moment dat ene verhaal naar die ene opdrachtgever te sturen.

Maar net als met mijn manke poot, komt het ook met mijn werk weer goed. Want ik ben goed in mijn werk.

***

Blijf gezond, wees lief, zorg goed voor jezelf én voor anderen. Laat je betoveren door prachtige herfstkleuren en bijzondere luchten. Maak plannen voor als straks alles weer kan en mag. Geniet van alles wat wél kan. (Ja, daar moet ik mezelf regelmatig aan herinneren). Blijf in beweging en vergeet niet te lachen. Dikke knuffel!

Gisteren begon de zomer en vandaag is het alweer bijna herfst

Geplaatst door Eler in mens en getagd met ,

20151102_130543_resizedDe weken gaan zo snel de laatste tijd. Plotseling is het 19 september en wat heb ik nou helemaal gedaan?

Oké, ik heb natuurlijk heel veel gedaan. Behalve het fijne intermezzo in Brussel, bestond dat ‘veel’ vooral uit werk en het werk bestond vooral uit reistijd naar opdrachtgevers toe. Een project leiden dat zich in alle uithoeken van Parkstad afspeelt, is eigenlijk niet te doen zonder auto. Die auto komt er deze vakantie. En ondanks dat ik een hekel heb aan autorijden, is dat een zegen.

Maar jee wat vliegt de tijd. Ik durf bijna niet met mijn ogen te knipperen, bang dat als ik ze open doe Sinterklaas alweer voor de deur staat. Sinds een paar weken liggen de winkelrekken vol met pepernoten en gevulde speculaas. Daar ben ik echt nog niet klaar voor!

Eerst de herfst nog. Ik wens iedereen een kleurrijke herfst vol wandelingen, warme chocomel en fleecedekentjes.